Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Maximilianus van Bossu. Of, O God wy dancken dyner goedt. Of, Als mijn stondlijn, &c.
ALs Loth in Sodoms poorte sat,
Sagh hy twee Engels nad'ren,
Dies hy eerbiedigh buyten trat,
Ey wilt met my vergad'ren.
Hy sprack, blijft by my dese nacht,
Wascht uwe voeten en slaept sacht,
En gaet van uwer straten.
2. Sy weygerden wijl sy dees nacht,
Op straet sich wilden houden,
Maer Loth hiel aen met aller macht,
| |
[pagina 23]
| |
Sy tot hem keeren souden;
Sy quamen tot hem in-gegaen,
Hy rechted' haer een maeltijdt aen,
Van ongesuyrde koexkens.
3. Al eer sy sich noch tot den rust
Begaven, quam 't krioelen,
Der Sodomiten vol onlust,
Met seer omstuymigh woelen.
Waer zijn de Mannen in u huys?
Dit riepen sy geheel onkuysch,
Voort laetse tot ons komen.
4. Loth sloot de deure nae hem toe,
En riep wilt u bedaren,
Mijn Broeders, weest dus niet te moe,
Ey wilt dees Mannen sparen:
Ick heb twee Dochters die sijn maeghd,
' t Schijnt dat ghy nae geen reden vraeght,
Ey laet dees Mannen varen.
5. Doch sy verhit in sond' en schand,
De deure braecken open,
De Mannen staecken uyt haer hand,
Doch Loth wil tot hun loopen:
De Mannen trocken hem weer in,
En stutten soo haer geyle sin,
En doen de deure sluyten.
6. Gods hand die nimmer is verkort,
Deed' hun sijn kracht gevoelen,
De minste totte meeste wort,
Heel blint, dat sy van 't woelen
Vermoeyt, noch kenden deur noch huys,
En dit was haer een lastigh kruys,
Dat sy haer boosheyt staeckten.
7. De Mannen seyden, dese stadt,
Sal Godt tot asch vernielen,
En haer ten gronde maecken plat,
Behout dan uwe Zielen.
U Vrouw en Dochters neemt strax mee:
Maer Loth die scheen noch ongeree,
Dies leydens hem nae buyten.
8. Behout u leven siet niet om,
Maer keert u nae de bergen.
| |
[pagina 24]
| |
 Engels komen by Loth,
| |
[pagina 25]
| |
Loth sey, om dat ick niet koom om,
Ick derft u schier niet vergen;
Laet dese Stadt soo nae hier by,
Mijn schuyl-plaets zijn, op dat ick vry,
Hier leve sonder vreese.
9. De Sonne rees, wanneer hy quam,
Te Zoar met de sijne,
Des Heeren gramschap hy vernam,
Die God daer liet verschijnen.
De Stadt van Sodom wierd met vier,
En swafel overstulpt, en hier
By oock Gomorra mede.
10. De Steden wierden om-gekeert,
' t Gewas op 't veldt bedorven,
Al 't volck versmoort en overheert,
Die seer ellendigh storven.
Loths Huysvrouw keeck om bangh en naer,
Dies wierde sy een Sout-pilaer,
Voor aller Menschen oogen.
11.‘O waer de sond' heeft overhand,
‘In 's Menschen ziel genomen,
‘Daer acht men Gods gebodt noch schand,
‘Daer sal sijn straffe komen.
‘Als Godes toorn aen 't woeden raeckt,
‘Dan brant sy schrickelijck en blaeckt.
‘Wilt voor sijn gramschap schroomen.
LOth was een Soone van Haran, de Neve van Tharah en Saras Broeder, en was slechts by sijnen Swager Abraham. Maer als hy aen Schaepen en Vee seer toe-nam, quam tusschen den Herders van Abrahams en Loths Vee, tweespalt, sulx dat sy besloten van en ander te scheyden, dies trock Loth nae den Iordaen, en daer nae in 't Oosten en woonde te Sodom. Daer nae als de Koningh te Sodom, van den Assyrischen Koningh was geslagen en alles had wegh-gevoert, soo heeft de strijtbare hand Abrahams, hem weder verlost en aen sijne plaetse gebracht: Maer sy sloegen dese vvonderbaerlijcke verlossingh in den vvind, en bleven by hare godloosheyt. En of vvel Loth, als een Predi- | |
[pagina 26]
| |
ger der Gerechtigheyt, haer hunne sonden en boosheyt voor oogen hiel, soo bleven sy hals-starrigh; vvaer over God tvvee Engelen van den Hemel af-sant, die te vooren by Abraham vvaren geherberght, die oock Loth met sijne Huysvrouvv, uyt de Stadt Sodom voerden, al eer God de Stadt met blixem, vier en svvavel, neffens de omleggende Steden en Rijcken, dede vernielen. |
|