Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Velde-Vreughd.

Stemme: Onlanx vroegh in't Morgen-root.

HOe lacchen ons de Velden aen,
Met haer gekroonde bladen,
Met haer pronck en gewaden?
Ey siet hier eens de koeytjes gaen,
Die met den melck geladen,
Wauw'lende haer versaden:
Hoe vrolijck is't hier!
Wat getierelier!
En wat vreemd gezwier!
Wat krioel en getier!
't Is de schoone cier,
Van Godes groote daden.

[p. 211]

 

Swangere boomtjes die bevrucht,

 

Vol lieve vloeysels hangen,

 

Daer wy seer nae verlangen:

 

Die nu soo weeldrigh na de lucht,

 

Met vreughde zijn bevangen,

 

Togend'haer roode wangen:

 

Daer 't Vincxken op 't dack,

 

Van 't dack op den tack,

 

Noyt voedsel ontbrack,

 

Maer in rust en gemack,

 

Van Godts eere sprack,

 

Met lieffelijcke sangen.

 

 

 

Weeldrige Beesjes in het Woudt,

 

Die daer by koppels paren,

 

En in de vreughd vergaren:

 

Waerom is 't datmen u benout,

 

En wil u jonge jaren,

 

Voor geene bracken sparen?

 

De Jager die schiet,

 

Met zijn Swijne spriet,

 

En blaest op zijn riet,

 

Is 't niet groot verdriet,

 

Soo men dagelijcks siet,

 

Dat d'een wil d'aer beswaren?

 

 

 

Heft doch u zieltjes Hemel-waert,

 

Voor 't wonder-werck der Landen:

 

Den zegen van sijn handen:

 

Merckt oock aen 't schepsel, Godes aert,

 

Den Hemel, zee en zanden,

 

Op dat hert verstanden:

 

Door 't Godtlijck beleyt,

 

Sijn lof zy verbreyt,

 

En de mensch zy bereyt,

 

Tot sijn Majesteyt,

 

Om in eeuwigheydt,

 

In ware liefd te branden.