Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Ydelheyd van des Werrelds woelerye.

Stem: Suyvere, schoone, vermakelijcke Maeghd.

1 WOelende Mensche! wat swerft ghy dus om?
2 Dwars door het duyster en nae-re dal van tranen:
3 Nevel u le-ven, u glantz is een blom,

[p. 140]

 

 

4 Schijn is u zijn, al u weten y-del wanen.

 

5 Waerom doch rent dus de mensch, Met veel besigheden?

 

6 En hy krijghter noyt sijn wensch, Van wil of gebeden,

 

7 Och hoe dwaes, is eylaes! Al ons moeylijck swerven.

 

8 Hoe wy staen, hoe wy gaen, 't Is al om te sterven.

 

 

 

2 Waer dat maer slechts ons gedachte na haeckt,

 

Draven wy heen over Zee en over zanden:

 

Vyer noch oock swaerd ons begeerlijckheyt staeckt,

 

Isser te halen maer schat uyt verre Landen.

 

Maer als ghy 't met moeyt verkrijght,

 

Vol gevaer en vreesen,

 

Daer ghy als een Hert na hijght,

 

Ey wat sal 't dan wesen?

 

Meer als roock, meer als smoock,

 

Dat ghy door u sinnen,

 

Door de lust, door onrust,

 

Dwaeslijck soeckt te minnen.

 

 

 

3 Ach! soo men waer om de deughde bedacht,

 

Soeckende 't goed maer tot onderhoudt van 't leven,

 

Niet tot onmatigheyd, pronck en pracht,

 

Om sich tot slempen en dempen te begeven.

 

Laes! het goed is onse Godt,

 

Daer wy na verlangen,

 

Dat op 't laetst met ons noch spot,

 

Als wy daer aen hangen:

[p. 141]

 

‘Want het goed, is een vloed,

 

‘Vluchtigh om te keeren:

 

‘Saligh dan, is de Man,

 

‘Die de maet kan leeren.