Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Lente doet de Aerd' ontluycken, &c.
WInter met u dorre kaken,
Grauwe-grinsaert straf en stuur,
Met u wit-gevlockte laken,
Droevigh, traegh, en altijd zuur,
Koud en kil, en seer onguur,
Pijn-banck, dwinger van de jeughd,
Teerer, smeerer van ons schat,
Slemper, demper, Bacchus vat,
Die ons rooft de soete vreughd.
| |
[pagina 59]
| |
Ghy ontkleed ons alle Boomen:
Ghy ontciert ons Bloem en Kruyd;
Velden met haer ruyge zomen
Treckt ghy haer Borduursel uyt.
Yder sit dan in der muyt,
Siet u harde parten aen,
En gedenckt hoe fel en wreed,
Dat dees Vraet ons scheert en eet:
Ach wou hy doch van ons gaen!
Beesjens, die de Lucht nau scheppen,
Staen en belcken op de Stal:
Schip noch Jachtjen kan sich reppen,
Soo bedwinght ghy 't over al:
Daer blijft menigh aen de Wal,
Die u vloeckt en schandigh smaelt,
Die geen Munt heeft in de tas:
Die u wenscht by 't Noorder as.
Dus ghy alle smaet behaelt.
Ghy herschept ons and're Menschen:
Wy gelijcken Wildemans:
Niet mismaeckter soumen 't wenschen,
Met een ruyge pels en swans:
Met een muts gelijck een trans,
Met een koevel voor 't gesicht:
Die heeft kegels in den baert,
Dese stampt en trapt vervaert,
Die verschroockt by vuyr en licht.
Maer ghy Slemper sit te slempen,
En verteert ons vleesch en bloed,
En dan sit ghy noch te schempen
Als ghy 't soo onnut verdoet,
Maer wy dencken in 't gemoed:
Daer komt haest een soeter Heer,
Met de bloeysels in de Zoom,
Bloemkens, Kruytjens, Kaes en Room:
Dus gaet vry, en komt niet weer.
| |
[pagina 60]
| |
‘Wilt van dese Winter leeren,
‘Dat geen droefheydt stadigh blijft:
‘Blijdschap kan haest weder keeren,
‘Als de Nevel over-drijft:
‘Waer de liefde vast beklijft,
‘Daer is druck, noch naere pijn:
‘Daer slaet oock de Hagel niet:
‘Daer is hert-zeer, noch verdriet.
‘Nae de Regen, Sonne-schijn.
|
|