Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[fol.  D1v]

Hoort veel, spreeckt weynigh.

Audienda pluima tacenda omnia

HOe hoogh het Swijgen en Hooren by alle verstandige geoordeelt is, kanmen uyt de H. Schrifture, en uyt der Philosophen leeringen doorgaens vernemen. Hoe besich is de wijse Salomon, om het zwijgen een yeder aen te prijsen. Iesus Syrach 22: vers 31. seyd: O dat ick een slot in mijnen monde hadde, ende een ringh in mijne lippen, &c. Wie sijn tonge bedwinght, die wordt bemind: maer wie onnutte klap voert, wordt over al gehaet. Een quade tonge is als een quade wind, die over al schade brenght: Ja het is het aldersnoodste dat onder alle lasteren kan worden bedacht. By Iacobum in 't 3 cap. En Proverb. 15. kondy vande deughd en ondeughd der tongen overvloedigh lesen. De oude Philosophen hebben seer besich geweest om de Jeughd het zwijgen aen te prijsen. Waer over men leest dat Pythagoras sijne Discipulen vijf jaren langh leerde zwijgen. Het zwijgen is een groote deughd. Hoort vele, maer spreeckt weynigh, seyden d'Oude seer wijsselijck, overmids de

[fol.  D2r]

nature heeft gewilt, de tonge met dobbelen bolwercken, als met tanden en lippen te bevestigen, ten eynde die selve inden toom soude werden gehouden. De Ooren moeten oock opgespalckt zijn, om dat de Wijse Man daer in soude storten de zaeylingen der goede zeden, ten eynde die selve te sijnder tijdt bequame vruchten mogen voort brengen. Maer sy moeten gesloten zijn met Ulysse, voor het lieflijck snaren-spel der listige en verleydende Syrenen, dat is, voor alle geyle dertelheden, &c.

Ulysses, niet te zijn verrast,

Die liet sich binden aen den mast:
En stopte dicht sijn ooren toe.
Ghy spruytjes, zydy wijs en vroe,
U ooren keert van geyle praet,
En luystert waer de Wijsheyd staet.
Het Hooren maeckt u wel bedacht,
En 't Swygen maeckt u heel geacht.

GHy Kiecxkens die daer eerst komt kruypen uyt den dop,
En steeckt u dertel hooft stracks na de sterren op,
En wilt dan over al den vuylen snater voeren,
Komt leert hier aen dit beeld u rappe tonge snoeren,

Komt leeren hoe de tongh in 't om-gesloten perck,

Moet blijven vast gepaelt met grendels stijf en sterck:

Ten eynde 't wufte breyn niet vry en onbedwongen,
Koom door sijn vrye toom ter zyden uyt-gesprongen,

En tot sijn eygen scha, en 's even-naestens schand,

Hem stort in eenigh vyer, en onbedachte brand:
‘Dies u gestadigh wend tot Swygen en tot Hooren.
‘Het zwygen is u eer, de wijsheydt voor u ooren.

‘Noyt wyse sich beklaeght, dat zwygen heeft geschaet,

‘Maer over al ge-eert, gebracht tot hooge Staet.

‘V mond moet zijn geboeyt, en met een ringh besloten:
‘En d'ooren wijd gespalckt met wijsheydt over-goten.

‘Ten eynde 't teeder breyn gequeeckt met gantscher vlijt,

‘Door 't zwygen wierd gewoon te spreken op sijn tijdt.

‘Gaet met dien ouden Heer Pythagoras ter scholen,
‘En siet waer in de grond der Wijsheydt leyt verholen:

‘'t Veel hooren is een deughd, en 't zwygen is een eer,

‘Wie dese lesse volght, die volght der Wijsen Leer.