Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[fol.  C4v]

Godt gaf, Godt nam.

Exilium ob virtutis exellentiam

HOe een vrome ziel niet kan beswaert noch gebannen worden, en hoe een oprecht man geen balling is, kanmen by Ciceronem in sijne Paradoxen of Wonder-spreuken overvloedig lesen. Hy bewijst met seer treffelicke redenen dat Clodius, die Cicero gebannen hadde, alwaer 't dat hy binnen Romen was, een balling is, en dat hy gebannen wesende, vry was, ja self dat de stadt Romen geen Stadt was, om dat aldaer de onrechtveerdigheyt de overhandt hielde. So maeckt dan de ballinghschap aen den vromen geen balling, alleen dat hy om weldoens-wille moet hier en elders schuylen, want der vromen Vaderlant is over-al. Socrates seyde dat een vroom man most als een pijlaer onbeweeglijck zijn: en gelijck Anaxarchi lichaem wel worde gestoten, so konde nochtans Anaxarchi stantvastigheyt niet gequetst worden. En gelijck de Jongeling gepresen wort dewelcke het Wieroock-vat houdende, terwijlen Alexander offerde, en de brandende kole in sijn mouwe gevallen zijnde, de pijne stantvastigh verdroegh sonder hem te verroeren, of den Godsdienst te verhinderen. So behooren alle, die om haer vromigheyt

[fol.  C5r]

gebannen worden, al het leet dat haer wort aengedaen, lijtsaemlijck te dragen, en met gedult de uytkomst verwachten.

Geluckigh wie om wel-doen lijdt,
En voor de deughd gaet inden strijdt,
Al word hy van het volck versmaet,
En van den meesten hoop gehaet:
Sijn Ziele staet gelijck een rots,
En past niet op des Werrelds trots:
Reyn is 't Gewissen voor den Heer;
Dies streckt hem 't lijden tot sijn' eer.

AL langh waer 't edel hert gestorven en vertreden,
Al langh was hy verjaegt uyt Landen en uyt Steden,

Indien de wreedheyd kost herscheppen sijn gemoed,

Hy was al langh vermoort, gewentelt in het bloed.

Al is 't schoon dat hy moet in d'alderwoeste tijden
De smaetheyd en de hoon van al de Wereldt lijden,

Al is 't schoon dat hy word gebannen en versmaet,

Al is 't schoon dat hy word van yeder een gehaet,

Hy blijft de selve Man, al word hy al verdreven,
Gestooten op den dijck, in vreese van sijn leven,

Hy nimmermeer beswijckt, al draeght hy alle schandt,

De Liefd' is evenwel gehecht aen 't Vaderlandt.

Al moet hy met een staf door wandelen de Rijcken,
Hy is 't vierkante beeldt, dat nimmer sal beswijcken.

Al moet hy naeckt en bloot gelijck een ballingh gaen,

Besiet sijn rechter staf, daer bloeytse weder aen.

Hy vint noch altijdt troost, en midden in sijn lijden,
Kan hy in sijnen Godt verheugen en verblijden,

En sien het alles aen. de hertzeer en 't verdriet

Die toetsen sijne Ziel, maer sy en quetsen niet.

‘Wie door geweld en list den vromen wil verdrucken,
‘En drijven tyranny, het sal hem niet gelucken:
‘Al is schoon dat hy sweeft in armoed en in pijn:
‘Wie, 't onrecht wort verdruckt die kan geen ballingh zijn.