Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[fol.  C1v]

Men vindse selden.

ENOS ESTI XREIA

HOewel van dese Vogel Phoenix vele vreemde dingen worden bedacht, so is sy doch in de nature der geschapene dingen noyt gevonden. Sy wort geseyt in Arabia geweest te hebben, en datse aldaer voor haren sterfdag een autaer toerust, alwaer sy alle lieflicke kruyden van Ammon, Caneel, wierook, etc. te samen brengt, die ten laetsten door de kracht der Sonne worden ontsteken, waer in dese Vogel verbrant: uyt wiens assche naer 't verloop van een eeuwe, een jonghe Vogel verrijst, die met een seer helder lof na de wolcken stijgt, en tot een wonder de werelt word vertoont. Dese gelijckenisse hebben vele gepast op een seer dapper en treffelick Man, die welcke, terwijl hy in dese werrelt leeft, hem bereyd een kostelijck graf van Welgeleerde Goddelicke welruyckende Schriften, en uyt wiens assche en geleertheyt een jonge Phoenix ontstaet, die de vorige schriften door snuffelende, tot sodanige gheleertheyt en eere wort gebracht, also dat sijn name uyt des afghestorven assche soo heerlijck en on-

[fol.  C2r]

sterflijck word, dat alle Werreld met groote verwonderinge dit wonder der Nature sal aenschouwen. Daerom seghtmen dat een geleert man is, Rara Avis in terris. Een Vogel die selden wort gevonden. Verscheyden Oude Vaderen hebben desen Phoenix geestelijcker wyse op Christum willen uyt-leggen. Oock wierde door dese Phoenix by de Oude af-gebeeld, gelijck Lactantius Firmianus verhaelt, de opstandinge der dooden. En gelijck uyt haer stof en assche een jonge voor den dag quam, dat wy oock alsoo uyt stof en assche wederom frisch en jeughdigh souden verschijnen.

De Phoenix vlieght altijd om hoogh,
En staert ten Hemel met sijn oogh.
Een Christen moet oock stadigh aen
Sijn hert en siel na Gode slaen.

GHy Vogel die het kruyd, en Ammon doet ontfoncken,
En 't lieffelijck Caneel op uwen altaer loncken,

Een offer voor de Goon, den Wieroock, en u naem,

Doet held'ren door 't gerucht van u gevlerckte Faem:

Ghy smoockt in dese vlam, en smeulter al tot asschen:
Dan koomt door uwe dood een ander ons verrasschen:

Een vogel jong en fris komt steygren na de lucht,

En drijft den Echo voort op wiecken van 't gerucht.

Dees vogel is een Man, die Goddelijck verheven
De konsten heeft omhelst, en heerelijck doen leven:

Die met een hooge roem de drempels van de Goon

Heeft waerdighlijck gekust, en krijght een Lauwer-kroon:

Die of hy schoon versterft, vermolsemt en begraven,
Sal evenwel sijn lof tot aen de wolcken draven,

En hooger als de Locht, sal totte Goden gaen,

En schynen als de Son, en klaerder als de Maen.

‘Verstanden die de deughd doet loffelijck uytsteken,
‘Die worden by dit Dier seer aerdigh vergeleken:
‘Vermids een yder port en prickelt sijn gemoed,
‘Om door een soete reuck te smeulen in den gloed,
‘Dies vlieght haer edel lof met kostelijcke veeren,
‘Onsterflijck naer 't gestert, en na den bergh van eeren.