Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[fol.  B7v]

Daer vrede is, woont Godt

Pax euangelica tendens ad coelestem

WAt de Vrede des Wereldts by de Hemelsche verschilt, daer van is 't onverscheydt als de Hemel by de aerde af te meten. Des Werelds Vrede is gheveynst en bedrieghlijck, des Hemels Vrede is oprecht en sonder bedroch. Hierom isse by de Verstandige altijdt afgebeeld by een naeckt Vrouwen-beeldt, met uytgespreyde hayren, sittende op een Aenbeeld, hebbende de Werreld onder hare voeten, voerende in haer slincke hand een Palmtack en een Boeck, op hare rechte hand de Sonne, voorts wasse omschadut met een Heylig Licht. Wat hier mede te verstaen wort gegeven, sal u werden vertoont. By de Vrouwe verstonden sy dat de Hemelsche Vrede schoon was en aengenaem voor Godt ende alle Vromen: de gestreelde Hayren, en 't lichaem, gaven te kennen dat sy naeckt en bloot stont voor een yegelijck: datse een Boeck en een Palm-tack voert, was, om datse ons het Euangelium of de blyde Boodtschap en Vrede met Christo aenbiedt: met het Aenbeelt wildense uytdrucken dat ofse schoon veracht, verdruckt en vertreden werde, datse gelijck een Aenbeeld vele most uytstaen, ende naer alle geweld oprecht blyven, datse oock also nae alle vervolginge ne benautheyt niet en kost beswijcken: datse de VVereld onder

[fol.  B8r]

haer voeten hadde vertreden leyden sy uyt, datse als een walge hadde van des Werrelds bedrieglijckheyt, maer datmen evenwel hier op de Werreld most aenvangen, om de vrede Godes te omhelsen, en sich daer toe geheelijck bereyden: datse met de Sonne als in een heylig licht omschaduwt is verstonden sy, dat de Hemelsche Vrede by Gode en uyt Godt hare oorsprongh hadde, woonende in een eeuwig licht, daer toe niemant met de duystere oogen deses werrelts wist te genaken. Want gelijck de natuurlijcke oogen voor de schitteringen en stralen der Sonne verduysteren, dat also oock geen vleeschlijck gesicht dese heerlijckheyd koste beschouwen. Wat voorts by de Propheten Euangelisten ende Vaderen hier van geseght is, sal veel te wijdloopig vallen. Dus

Verschijn ô Vree uyt 's Hemels Zael,
En leer ons door u soete tael:
Op dat wy 's werrelts vree versmaen.
En na u licht en waerheyd staen.

Dat wy op 't Aenbeeld van u deugd
Gegrondvest nemen onse vreugd:
Ten eynde wy getroost in pijn,
Voor eeuwigh mogen by u Zijn.

VErheven blancke Vrouw geheylight met u stralen,
Die door een Godlijck vuyr op ons komt nederdalen:

En schaduwt met u licht door 't schynen van u lamp,

En suyvert door u Son den nevel en de damp.
‘Koomt woonen in ons siel en stiert de broose sinnen,
‘Treckt ons gemoed van hier om 's Hemels gunst te winnen:

‘Komt suyvert ons gebloed en carmosyne sond,

‘En maecktse als een sneeuw door uwe reyne mond.

‘Vertreedt den aerdschen mensch de werreld en de lusten,
‘Laet ons op uwe grond en 't vaste Aenbeeld rusten,

‘En kranst ons met Olijf met Palmen en Laurier,

‘En voert ons door 't gesternt by Gode verr' van hier.
‘Dat wy de heyl'ge blaen van Godes kracht en wonder,
‘Bepeynsen dagh en nacht met d'Eng'len in 't besonder:

‘En dat wy inde Rey van u geheylight Choor

‘Den wieroock van ons siel, en 't offer brengen voor.

‘Doch laet ons hier den wegh ten Hemel soo bereyden,
‘Dat wy van 't swacke vleesch gaen uyt de werreld scheyden:

‘Dat wy van trap tot trap tot aen de sterren gaen,

‘En laten 't vleesch om leegh en in de werreld staen:

‘Soo sal ons 't eewigh licht, de Vrede Gods beschynen,
‘Dan moet de valsche waen en 's werrelds vree verdwynen:

‘Want Godt woont in een licht dat niemands ooge siet,

‘Alwaer Gods vrede schijnt, en 's werrelds vrede niet.