Mijn tegenstem

Gedichten 1966-1973

[p. 48]

42-44

Wat ik beweer, beweer ik in eigen naam.
In eigen naam maar nooit uit lijfsbehoud.

Zoals iemand die de dingen
Veel sneller ziet gebeuren dan hij kan bijhouden
In het kolken van vele zeeën tegelijk
Of omringd door veilige stemmen.

In de eeuwigheid wordt niemand ooit geprezen
Omdat het wettelijk is dat de sterkere
De zwakkere overwint
En aan de woorden een perk stelt
En aan het toegeven een maat.
De gerechtigheid staat voor eeuwig vast
En dit volgens de historische methode.
Maar, zo nu en dan
Is er toch iemand die ‘¡basta!’ roept, ‘genoeg!’

[p. 49]

 

Een weinig belangrijk toeval heeft ons hier bijeen gebracht.

 

Achter mij zitten de sterkeren en de zwakkeren

 

Met hun berichten en hun boodschappen.

 

En de mensheid is niet eens in gevaar.

 

Ook ik had de teksten

 

Waaraan een procureur aanstoot nam

 

Nooit gelezen.

 

Een verdienstelijk journalist kreeg een prijs

 

En wij sliepen met gerust geweten in

 

Want wij sliepen verder.

 

 

 

Met een gerust geweten en de gemakkelijke overtuiging

 

Dat België anno 1968 geen uitstaans heeft

 

Met de Berlijnse nachten omstreeks 10 mei 1933

 

Toen men boeken verbrandde

 

En dit hetzelfde jaar van de inbeslagname van Ulysses

 

In de Verenigde Staten van Amerika.

 

 

 

En meteen vraag ik:

 

‘Wat betekent toch dit woord dat men waarheid noemt?’

 

‘Wat betekent toch dit woord dat men vrijheid noemt?’

 

In Moskou waren het onbekenden

 

In Warschau wist ik wie zij waren.

 

Morgen zijn het hier misschien mijn vrienden

 

Of ben ik het zelf.

[p. 50]

 

Tussen de woorden, de opstand van de enkeling

 

Niet naar hetgeen zijn ogen zien

 

Niet naar hetgeen zijn oren horen.

 

Wij prevelen, als verstandige mensen

 

En zelfs met twee woorden

 

Blijkt alles ons geopenbaard.

 

Wij zwijgen want wij voelen ons rechtvaardig

 

Onbewogen in de tijd.

 

 

 

In Latijns Amerika de revolutie.

 

In het land van onze rust betekent de IJzertoren

 

Nog geen Rijksdagbrand

 

Of Leuven geen Vietnam.

 

Dat misschien maakt juist het verschil uit

 

Tussen kardinaal Suenens en Marinus van der Lubbe.

 

 

 

Gelukkig is het volk dat weet te juichen.

 

Door het woord is de wereld gemaakt

 

Door de adem alles wat liefde heet

 

Maar daarbinnen heersen onrecht en ellende

 

Tot de dood ons eindelijk overvalt.

 

 

 

Wat betekent toch dit woord dat men waarheid noemt?

 

Wat betekent toch dit woord dat men vrijheid noemt?