Mijn tegenstem

Gedichten 1966-1973

[p. 46]

40

Teweeggebracht.
Na de oorsprong de onwil.
Zodat ik het dialekt van de vader
En niet dat van de moeder spreek,
En ik vernoem dit volk dat zich een taal verkoos
En dit als voldoende beschouwt.
Want weer wees een toeval hen de weg.

Vandaag en straks zal ik gruwen
In het hoge licht van deze stad
Om te sterven misschien, om te leven
Boven of buiten het verdriet.
Zoekend in het slingeren van de sporen:
Voor wie of wat, waarom ik ooit een uitweg was.

Dit land dat wegrolt en dadelijk, ademloos
Aan hem die heerst, de onrust, toebehoort.