Mijn tegenstem

(1975)–Hugues C. Pernath– rechtenstatus



[pagina 44]
38 Avondlanden, ook in mij. Nu krijgt de zon mijn schaduw. ‘Begraven word je morgen Rijdend door het graan. Het was vrouw tot vrouw En man tot man.’ En wegvluchtend en waardeloos Nijg ik naar werkelijkheid. Naar het bronstige balken van de liefde. Zoals: een gedachte Omwoeld door burgerzin of vaderlandsliefde Na een minderheid van stemmen Na zovele levens, geen zegen betekenend Maar onheil en feiten. En gegevens, voor dezelfde tijd die doodt En evenzeer gekweld Bloed sprenkelt en blijft stralen Schrikbarend en doods.