Mijn tegenstem

Gedichten 1966-1973

[p. 43]

37

Mijn stad terneergebogen in de klacht
Benauwend en vele jaren behoed
Tegen mijn voortijdige twijfel.
Zolang tot iedereen zwijgt
En ik, opgeschrikt, dit moment verbind
En, onrust overbodig, bloederig
In tamme tekens haak.

Tot zo mijn stem, de stilte voorbestemd
De stad in stand houdt.
Binnen mijn bereik verdringt de pijn
Alles wat de mens betreft
En beslist, waarom ik
Die alles met de dood gemeen heb
De vrijheid en de enge liefde ken.