Gedichten

[p. 116]

LXXXI
Hemelvaart

De rondende afgrond blauwt in zonnegloed,

En wijkt ver in de verte en hoog naar boven, -

Mijn ziel wiekt als een leeuwriks-lied naar boven,

Tot, boven 't licht, haar lichter licht gemoet:

Zij baadt zich in den lauwen aether-vloed,

En hoort met hosianna's 't leven loven, -

Het floers is weg van de eeuwigheid geschoven,

De Godheid troont.... diep in mijn trotsch gemoed;

De hemel is mijn hart, en met den voet

Druk ik loodzwaar den schemel mijner aard',

En, nederblikkend, is mijn glimlach zoet:

Ik zie daar onverstand en ziele-voosheid....

Genoegen lacht.... ik lach.... en, met een vaart,

Stoot ik de waereld weg in de eindeloosheid.