Gedichten

[p. 69]

XXXVII
Nedervaart

Gelijk wen sluiers zweven voor de maan,

En 't zwerk de duizend oogen houdt gesloten,

En al wat kleur had, die is kwijt gegaan, -

Een spooknacht uit den hemel is gevloten....

Zoo is het hier, waar men geen blik kan slaan

Op iets, dat is, en blindheid is gesproten

Uit zwarten nacht; waar men zich voelt bestaan,

En niet, en vingers tegen steen laat stooten:

De voet, die volgt, staat hooger dan die treedt,

En de onbezielde stilte wijkt ter zijde,

Terwijl ik, of hier wanden zijn, niet weet;

De zool, die zinkt en zuigt, baart, waar ik glijde,

Een doffen smak, en.... angstig, klam van zweet,

Is daar een koude wand, dien 'k tastend mijde.