Eene helle- en hemelvaart

Sonnettenkrans

[p. 6]

Fakkelglans

Subita trepidus formidine

Hier is het lachend morgenrood een logen
En 't leven en 't genot! - Langs steenen bochten
Komt uit de verre diepte een licht gevlogen
(Gelijk een glimvlieg) en teelt wangedrochten.

Al wilder wordt de vlam: in gloênde bogen
Golft bloedig licht door 't gapend hol der krochten
En doet hun duister zien aan duizlende oogen,
Die gruwen voor wat dood en stilte wrochtten.

Nu trilt mijn schaduw langs de grauwe wanden,
Nu sjirpt de heesche nacht daar in den hoogen,
Waar 't grimmelt aan des helschen hemels randen
Van wie daar fladdrend kleven aan de togen...

Joanna mijne! ik zie uw beeld mij wenken
En moet aan u, geluk en liefde denken!