Wolkje en de groenhartboom

[p. 15]

3. De afspraak met Viola

De dag erna was een dag als alle andere. Cynthia hielp haar moeder in het huis en in de tuin.

Samen keken ze nog eens naar de petrea. Hier en daar een kleine blauwe bloem, meer niet.

‘Dat wordt echt niks’, zei ma.

‘Nog een kansje ma, nog een kansje. De groenhartboom in de straat doet er ook steeds een heel jaar over om zo mooi te bloeien.’

‘Een jaar ja’, zei ma, ‘maar die petrea laat me nu al veel langer in de steek. Ik denk toch dat ik hem er een van die dagen uithaal en iets anders op die plek ga planten.’

Onmiddellijk gevaar voor de petrea zag Cynthia nog niet. Er was nog uitstel mogelijk. Ze nam zich voor om de komende nacht Mamabon te vragen hoe ze de petrea in bloei konden krijgen.

Toen ze 's middags even bij Viola langs ging, was die alweer ijverig bezig met haar vliegers.

Ze zat in de voorzaal op de grond temidden van printa, lijm, schaar en natuurlijk alle kleuren vliegerpapier. Ook lagen er broko krosi en een bol touw, want Viola leverde haar vliegers compleet. Dat wil zeggen met toom en staart erbij. Dat deden de meeste vliegermakers niet.

Dan moesten de klanten zelf toom en staart maken.

Viola hield op met haar werk voor een tori met haar vriendin. Cynthia was nog zo vol van wat ze de nacht ervoor had beleefd, dat ze onmogelijk haar mond kon houden. Ze moest het Viola vertellen. Ma zou het weer ‘dat gefantaseer’ noemen, maar aan Viola kon ze haar verhaal wel kwijt. Die hield van de verhalen van haar vriendin, of ze nu gingen over dingen die echt

[p. 16]

gebeurd waren of over dingen die Cynthia had verzonnen. Want ook Viola was een meisje met fantasie. Misschien kwam het wel daardoor dat ze zulke mooie vliegers kon maken.

‘Viola’, begon Cynthia, ‘er is iets dat ik je moet vertellen.’

‘Vertel’, zei Viola.

En daar kwam het hele verhaal over de wandelende groenhartboom. Cynthia vergat niet erbij te vertellen dat Mamabon beloofd had de komende nacht weer te komen. Viola genoot. Vooral toen ze hoorde dat zijzelf en haar vliegers ook in het verhaal voorkwamen.

‘Dat klopt helemaal’, riep ze verbaasd uit, ‘ik mis inderdaad steeds weer een vlieger. Ik tel ze elke dag sinds ik merkte dat er vliegers verdwenen. En vanochtend was er alweer eentje minder. Was het een paarse met witte sterretjes?’

‘Dat kon ik niet zien’, antwoordde Cynthia, ‘het was immers donker, ‘ik heb hem alleen maar horen ritselen toen hij bezig was zijn staart uit de boom los te maken.’

‘En waar zou hij dan wel naartoe zijn gegaan? Naar een plaats waar ook mijn andere vliegers zijn? Wat denk jij Cynthia en wat vond de boom ervan?’

‘Ik denk helemaal niks’, zei Cynthia, ‘het is voor mij ook een raadsel. Maar Mamabon leek ervan overtuigd dat hij naar het grote groene bos ging. Dat hij liever vrij was om zelf te kiezen waar hij ging in plaats van aan een touw allerlei kunsten te moeten maken en te leren puffen.’

‘Jammer’, zei Viola, ‘dan ben ik ze dus kwijt. Zoveel moeite voor niks.’

‘Viola’, zei Cynthia, ‘wat zou je ervan vinden als ik mijn moeder vroeg of je vannacht bij mij mag komen blijven? Dan ben je erbij als Mamabon weer komt en dan kun je haar zelf vragen waarom ze denkt dat jouw ontsnapte vliegers naar het bos vliegen.’

Viola sprong op en gaf haar vriendin een brasa.

‘Dat is het Cynthia, dat is het helemaal! Ik vraag mijn moeder of het mag en jij vraagt het aan jouw moeder. Ik kan niet wachten tot vanavond.’

Natuurlijk mocht het. Het gebeurde wel vaker dat de twee meisjes bij elkaar sliepen, vooral in het weekend en als het vakantie was. Viola stond al vroeg in haar slaapjurk bij Cynthia voor het hek.

[p. 17]

‘We gaan meteen naar boven ma, we willen nog wat tori praten’, zei Cynthia.

‘Niet te lang want er moet ook nog geslapen worden al is het vakantie en al kunnen jullie uitslapen’, was ma's antwoord. Het klonk streng, maar ze lachte erbij zodat de meisjes wisten dat ze het niet echt meende.

‘Ja ma, nee ma, goed ma’, zei ook Cynthia lachend, met een knipoog naar Viola.

Met z'n drieën gingen ze de trap op want het sprak vanzelf dat ook Wolkje meeging.

Huppelend op de traptreden liep hij voor ze uit. De meisjes gingen samen in Cynthia's bed liggen en Wolkje eronder, nadat Cynthia hem nog even geknuffeld had. Van een tori kwam het niet. Ze gingen direct slapen om in de nacht makkelijk wakker te kunnen worden als Mamabon op het raam zou tikken.