3. De grootste verrassing
Verrassing..., verrassing..., verrassing..., verrassing...’ is het woord dat Marisa telkens weer hoort. Maar dat is ma's stem! Marisa schrikt wakker.
‘Wakker worden Marisa, wakker worden, er is een grote verrassing gekomen’, hoort ze ma nu duidelijk zeggen.
Nee toch? Is ze in slaap gevallen terwijl ze op ma's spullen moest letten? Zijn er klanten geweest? Misschien is alles wel gestolen. Hoe kon dat nu gebeuren? Die Surisa-Regel-Risa ook, met haar spiegeltjes-sterretjes-ogen en haar feestjurk en haar strik die zo nodig een pretpark en al het andere moest regelen. Hoe heeft ze zo dom kunnen zijn om ma's swit'sani daarvoor te laten? Dat alles flitst razendsnel als één gedachte door haar hoofd. Ze gaat rechtop zitten en doet haar ogen open.
Nee toch? Nee toch? Dat kan niet waar zijn! Dat kàn gewoon niet waar zijn!
‘Dit is de grootste verrassing die ik voor je geregeld heb Marisa’, fluisterde Surisa zonet nog, herinnert ze zich opeens. Maar dit, nee, dit had Marisa nooit kunnen vermoeden. Ze is meteen klaarwakker en met een luide kreet van vreugde springt ze in twee sterke, wijd uitgespreide armen.
‘Marisa, meisje van me, m'n oogappel, mi wan ai karu!’
Eindelijk, eindelijk! Wat heeft ze naar die stem en die speciale woorden verlangd en wat heeft ze er lang op moeten wachten. Ze kan alleen maar haar armen om zijn middel klemmen en haar gezicht tegen zijn borst drukken, terwijl pa haar stevig vasthoudt. Ze kan geen woord uitbrengen, ze is alleen maar blij.. blij... blij... Praten zullen ze later wel.
Auteursrechtelijk beschermd