Arjuna's overwinning

[p. 22]

6. Bezoek uit Nickerie

Een week later komt oom Ram met Krishna uit Nickerie. Tigora is er tot grote vreugde van Arjuna ook bij. Krishna is eerst een beetje verlegen. Hij is een jaar jonger dan Arjuna. De twee neefjes zien elkaar niet zo vaak. Maar door de hartelijkheid waarmee hij ontvangen wordt, is hij daar gauw overheen. En nadat Ba Tigri en Tigora elkaar aan alle kanten besnuffeld hebben, zijn die twee ook meteen vriendjes. Ze rennen achter elkaar aan op het erf. Vanaf die middag is het niet één, maar zijn het twee vlugge jongetjes die op hun fietsjes over het erf racen. Oom Ram heeft Krishna's fietsje en ook een voetbal meegenomen. De beide honden rennen vrolijk blaffend mee.

De dag van Divali nadert. Het feest van de vele lichtjes, die de duisternis overwinnen. Alle voorbereidingen worden getroffen. Huis en erf moeten worden schoongemaakt voor het grote lichtfeest. ‘Jongens, een paar middagen niet spelen, niet fietsen en niet voetballen. Er gaat gewerkt moeten worden. Jullie zijn groot genoeg om te helpen het erf schoon te maken. Alles moet schoon en netjes zijn voor Divali’, had pa enkele dagen voor het feest gezegd.

[p. 23]

Ma maakt het hele huis schoon en legt voor allen alvast hun beste kleren klaar, voor zichzelf haalt ze haar mooiste sari uit de kast. De kommetjes van aardewerk worden gekocht. Daarin zullen de lontjes, gedraaid van watten, drijvend in ghee, op de avond van Divali het Licht verspreiden. En zo is alles precies op tijd klaar.

Zowel Ridrie als Anuradha blijven nu in de buurt van Arjuna. Ridrie heeft enkele malen geprobeerd contact te krijgen met Krishna. Het is hem niet gelukt. Ook Anuradha blijft verborgen voor Krishna. Met de komst van Anuradha is er een stille strijd begonnen tussen haar en Ridrie. Fluistert Ridrie iets in Arjuna's oor, dan fluistert Anuradha snel iets in zijn andere oor. Ze waarschuwt hem steeds opnieuw voor Ridrie. Hierdoor begint Arjuna al gauw in te zien dat hij met Ridrie op de verkeerde weg is. Op een gegeven moment fluistert Ridrie hem zelfs in hoe leuk het zou zijn om zand van het erf in ma's draaiende wasmachine te gooien. En dan aan alle knoppen te draaien. Dan gaat de wasmachine lekker kapot. Arjuna herinnert zich echter nog goed hoe woedend zijn moeder was toen hij de plantjes in de groententuin uit de grond getrokken had. Nu weet hij het zeker. Anuradha hoeft hem niet eens meer te waarschuwen. Ridrie is helemaal geen vriend. Hij is een boosaardig, gemeen mannetje. Hij moet weg. En gauw ook. Anuradha slaakt een zucht van opluchting. De eerste stap is gezet.