Arjuna's overwinning

[p. 19]

5. Anuradha

Ook Masra Fu Stari Kondre heeft het allemaal zien gebeuren vanuit zijn grote witte wolk. Steeds als Arjuna weer iets deed wat niet goed was, schudde hij bezorgd zijn wijze witte hoofd. Net als Arjuna's ouders vindt hij dat het niet langer kan. Er moet iets gedaan worden en snel ook. Hij aarzelt niet. Hij gaat een wandeling langs zijn sterren maken. Een van zijn mooiste liederen zingend, wandelt hij naar een bijzonder mooie, stralende ster, die de naam Anuradha draagt.

‘Het gaat niet goed, het gaat niet goed.
Zal ik maar weer een sterretje sturen?
Want dit slechte gedrag mag niet langer duren.
Wat denk je van een kleine meid?
Eén die je van het kwaad bevrijdt?
Als je luistert naar haar goede raad,
zorg ik dat alles weer goed gaat...’

Al zingend is hij bij de bijzondere ster aangekomen. ‘Anuradha’, zegt hij, ‘het is nu jouw beurt om naar de aarde te gaan. Arjuna heeft dringend hulp nodig.

[p. 20]

Ik denk dat jij op dit moment de enige bent die er in zal slagen hem weer op het goede pad te brengen.’ ‘Ik voel mij vereerd met uw opdracht, Masra. U kunt op mij rekenen. Ik zal u zeker niet teleurstellen’, tinkelt Anuradha helder en vrolijk. ‘Zegt u maar wanneer ik moet gaan.’ ‘Nu meteen’, zegt Masra, ‘we hebben geen tijd te verliezen, anders loopt het helemaal verkeerd af.’ ‘Ik ben er klaar voor Masra’, is Anuradha's antwoord. En met een vaart schiet ze naar beneden, in de richting van het huis waarin Arjuna ligt te slapen.

Masra Fu Stari Kondre kijkt haar glimlachend na. Opnieuw zijn lied zingend, wandelt hij, vol vertrouwen in een goede afloop, terug naar zijn witte wolk.

‘Ma’, zegt Arjuna als zijn moeder hem de volgende ochtend wakker komt maken, ‘ik heb vannacht toch zo mooi gedroomd. En ik heb alweer iemand zo mooi horen zingen...’ ‘O ja?’ zegt ze, terwijl ze zijn schoolkleren klaarlegt. ‘Ik droomde dat..., ik droomde dat...’ ‘Kom nu meteen je bed uit Arjuna, plassen, tanden poetsen, opschieten, dan kun je me straks over je mooie droom vertellen.’ Met tegenzin kruipt Arjuna onder zijn klamboe vandaan, loopt naar de badkamer, doet een plas en poetst zijn tanden. Pyjama uit en onder de douche. Zijn moeder heeft de kraan al opengedraaid. Ze blijft erbij staan terwijl Arjuna zich inzeept. Hij springt daarbij op en neer, hij is nu helemaal wakker.

[p. 21]

Zijn mond staat niet stil. ‘Ik droomde..., ik droomde dat ik wakker werd,’ roept hij boven het geluid van het stromende water uit. ‘En toen ik in mijn droom ging zitten en naar buiten keek, zag ik opeens een ster uit de hemel vallen, een ster met heel veel licht!’ ‘Opschieten nu Arjuna, afdrogen en aankleden, je moet ook nog ontbijten. Je mag niet te laat op school komen.’ Intussen heeft Arjuna zich aangekleed en hij vertelt de rest van zijn verhaal over de ster: ‘Luister nou toch even ma. Die ster viel door de shutters en de klamboe op mijn bed. En toen zag ik opeens dat het helemaal geen ster was, maar... een meisje. Een heel mooi meisje!’ Zijn moeder luistert maar met een half oor. Ze is al gewend aan de verhalen van haar zoon. Maar Arjuna is nog niet klaar: ‘Ze heet Anuradha. A-nu-ra-dha..., mooie naam no ma? Ze heeft me verteld dat het “stralende ster” betekent. Ze is vanaf nu mijn vriendin. En ze is bij me komen blijven.’ Er komt een dromerige blik in Arjuna's ogen... ‘Anuradha is echt heel erg mooi. Haar jurk is van licht. En haar haren zijn van goud en haar slippers ook.’ Ma weet alweer genoeg. Eigenlijk vindt ze dat dit kinderachtige gedoe nu maar eens moet ophouden. Maar tegen Arjuna zegt ze: ‘Over je nieuwe vriendin zullen we het later nog wel hebben. Kom nu eerst maar je brood eten en je cacao drinken. Bovendien heb ik een verrassing voor je.’ Arjuna is meteen een en al aandacht. Hij is dol op verrassingen. ‘Je neefje Krishna uit Nickerie wil graag in Paramaribo, bij jou, Divali komen vieren.’ ‘Echt? O wat leuk!’ roept Arjuna blij verrast uit. ‘En dan nog iets’, voegt zijn moeder er glimlachend aan toe. ‘Oom Ram brengt niet alleen Krishna, hij brengt ook een pup mee. Hun hond heeft kleintjes gekregen. Dan heeft Ba Tigri ook een vriendin, want het is een vrouwtje.’ Arjuna is zo opgewonden dat hij zich verslikt in zijn cacao. ‘O wat leuk ma, wat leuk, hoe ziet de pup er uit?’ ‘Net zulke strepen als Ba Tigri, heeft oom Ram verteld’, zegt ma. ‘O, dan weet ik al een naam voor haar’, roept Arjuna uit, ‘Tigora..., Tigora gaat Ba Tigri's vriendin heten. Vind je dat goed ma?’ Ma vindt alles prima.

Ridrie, die voortdurend in Arjuna's buurt is, heeft alles gehoord. Over de ster die uit de hemel is komen vallen. En dat er ook nog een neefje uit Nickerie komt. Hij is woedend! Het ging zo goed tussen Arjuna en hem. En dan nu die ster die een meisje is..., een jurk van licht en haren en slippers van goud nog wel. Toe maar, dat belooft niet veel goeds. Dat gaat alles bederven. Ze moet gestuurd zijn door die Masra Fu Stari Kondre, waarover hij zijn baas, Bubu Fu Dungru alleen maar slechte dingen heeft horen grommen. Met dat neefje zal hij misschien geen moeite hebben. Met Arjuna en ook met de buurjongen is het gelukt... Maar met een meisje dat eigenlijk een ster is, een jurk van licht draagt en haren en slippers van goud heeft... Ridrie ziet het somber in.