't Lof van Cupido
(1626)–E. Pels de Jonge– AuteursrechtvrijMet verscheyde vrolijcke en minnelijcke deuntjens
[pagina 109]
| |
Stemme: Weest Nimphe gegroet,, van die u moet.
Den Harder die,, onder 'tghebie
Van mijn Heer sijn Vee te grasen drijft,
'tVerwondert my waer hy dus langhe blijft,
't Was hier gheseyt,, maer hy verbeyt
Veer over den bestemde tijdt,
Of Multi oock wel een ander vrijt,
'Kben onghewoon dat hy soo langh vertoeft,
En dat hy sijn Amarille bedroeft,
Waer aen dat het schort can ick niet bevroen,
En dat hy sijn Schaepjes hier niet comt voen.
| |
[pagina 110]
| |
Het is hooch dagh,, 'k hoor gheen ghewach
Van Harders pijp of Schaepjes gheblaet,
Waer heen of mijn harder weyden gaet,
'k Hoor gins 'tghetuyt van Multis Fluyt
Harwaerts comt hy sijn vee dryven heen,
Amarille wilt hem te ghemoet treen:
Neen neen Amaril ghy u schande doet
Dat ghy een Harder wilt gaen int ghemoet,
Blijft staen, ist dat hy van harten u mint.
Soo sal hy wel comen daer hy u vint.
Nu Amaril,, en swijcht niet stil,
Maer hooren laet u met een nieu liedt,
Op dat Multi u hier sitten siet,
Nu Schaepjes soet,, u selven voet
En weyden gaet met Multis vee,
| |
[pagina 111]
| |
Terwijl hy hem hier comt rusten mee,
U harder heeft u ghesien harderin,
Gaet wilt hem toonen doch wedermin,
Sijn Schaepjes drijft hy opt spoedichste voort,
Nu hy sijn Amaril heeft ghehoort.
Ach Multi ick,, bevaen met schrick
Was, als ghy hier niet en quaemt int Velt,
Doch uwe comst heeft my te vreen ghestelt,
U Lam'ren al,, groot int ghetal
Laet die weyden in het groene gras,
En Amarille troost, die bedroeft was,
Om dat ghy niet quaemt daer ghy had' gheseyt,
En al te langh over den tijdt verbeyt
Had, en Amaril bidt Multi seer,
Dat hy hem by haer comt setten neer.
Al met der tijdt. |
|