't Lof van Cupido

Met verscheyde vrolijcke en minnelijcke deuntjens

[p. 92]

[Hoe dat ick vlay en streel]

Op de Wyse: Zuesta dulce cereen.

Ofte: Cupido onlanghs gheleen.

Hoe dat ick vlay en streel,

Mijn waerde lief soo veel

'tIs om niet, sy en biet, my gheen weerminne,

Maer blijft mijn teghendeel,

Sy kent ghenoech mijn hart,

Mijn pijn mijn wee, mijn smart,

Noch en can, ick niet van haer yet winnen,

Dat mijn pijn minder wart.

[p. 93]

 

Ick lief koos of ick claegh,

 

Aen haer haest alle daegh,

 

Noch en wert, haer haer hert, niet ontsteecken,

 

Hoe ick om weermin vraegh,

 

En ick helaes! haest sterf,

 

Om dat ick haer min derf,

 

Ia de brant, sal tot schant, mijn hart breecken,

 

Soo ick haer niet verwerf.

 

 

 

Comt ghy minlijcke Godt,

 

En gheeft my laefnis tot

 

'tMinne vier, dat my schier, door het blaecken

 

Maeckt onverduldich sot.

 

V bid ick Cupido,

 

Dat ghy mijn lief wilt soo

[p. 94]

 

Met een pijl in der ijl, aen 'thart raecken,

 

En blacken doet als stroo.

 

 

 

Toont haer o Godt u cracht,

 

Laet proeven haer u macht,

 

Op dat sy, mach aen my, weer-min gheven,

 

Die sy langh heeft veracht,

 

Ick sal op u Autaer

 

Sulck offer doen aldaer,

 

Dat de roock, ende smoock, hem verheven

 

Sal aende Hemel claer.

Al met der tijdt