Mengelzangen

[p. 92]

Bruilóftszang.

1.

Als men na lékkere vruchten niet
klautert, Zynze, naa 't krygen, gemeen'lyk
versmaad; Dit wist het
Bruidtje, daarom vondtze kwaad Haar
woord te geeven dien stouten kabauterd,

[p. 93]

 

Bruigom, eer gy haar beweest u-we

 

min, Met een' standvasten volhardenden

 

zin.

2.

Veele, alhoewel zy in 't hart zyn getroffen

Van Vénus onwéêrstaanelyk vuur,
Zéggen somtyds, de Druiven zyn zuur;
Gelyk als de Vós: dóch, dat zwétzen, én stoffen
Is maar een déksel voor 't innig verdriet;
Zy willen wél, maar het Meisje wil niet.

3.

Moesman, in tégendeel, toen hy de hétte

Van Vénus vlammen te greetig in zoog,

[p. 94]

 

In zyne ziel, uit een vrindelyk oog,

 

Hieldt steeds om geneezing aan by zyn' Henriétte,

 

Moeite, nóch hartzeer viel hem te bang,

 

Al viel hem het weig'ren, en wachten wat lang.

4.

Bruigom, dus hébje tien jaaren geloopen;

Maar, hébje lang na de Liefste gewacht,
Dénk dat die Engel u, in deezen nacht,
Den grootsten schat overgeeft die je kunt hoopen:
Schoon gy die schat uit den brand hébt gehaald,
Een nachje zét al die verdrieten betaalt.

5.

Speelnoods, ei wilt dan den Bruigom niet houwen;
Zéker hy heeft 'et in tien jaar verdiend,
Dénkt maar indien ééns een vriendelyk vriend,
Hoe eerder hoe liever, met u wilde trouwen,
Of gy wél wachten zoudt na 't half jaar?
Ei gaat in u zélf, en zégt, Is 't niet waar;