Mengelzangen

Afscheid.

1.

Verlaatge dus uw' eigen ziel?
Verlaatge dus uw' eigen zie - l? Och!

[p. 63]

 

doodtge dus uw eige leeven; In my, die

 

u te beurte viel, Toen ge u aan my kwamt

 

o-ver-geeven? O al te wreede, én

 

zwaa - - - re ramp! O glibb'rig lót! ô

 

glibb'rig lót! ô har - - - de kamp!

2.

Hoe draaijen my myn' zinnen om! ://:

Hoe klóptme 't hart, terwylwe scheijen!

[p. 64]

 

Myn wénsch, myn wit, myne eigendom,

 

Hoe kan, hoe kan ik, zonder schreijen,

 

En zonder dat me uw afzyn kwél,

 

En krénke, ://: zéggen, 't laatst, vaarwél?

3.

't Vaarwél, dat uit myn' trouwe borst ://:

Zo meenig zuchten jaagt, én snikken,
't Vaarwél, dat na myn stérfdag dorst;
't Vaarwél, dat t'élkens my doet schrikken,
Als ik bedénk, en daar uit weet,
Den voortgang ://: van 't begonne leed.

4.

Vaarwél dan; wyl het weezen moet: ://:

Ik houde u steeds in myn' gedachten;
Houdt gy my steeds in uw gemoed,
Zo kan men het geval verachten:
Myne Anna, dénk dat dus ons hart
Al 't onheil, ://: alle plaagen tart.

5.

Standvastigheid in lief, en leed ://:

Schut alles wat ons kan bejeeg'nen:
Dat dan myne Anna nooit vergeet,
Haar' Minnaar met haar hart te zeeg'nen,
Die haar steeds in gedachten houdt;
In liefde ://: nimmer flaauw, nóch kout.