Mengelzangen

[Hoe is 't, verliefde gedachten]

1.

Hoe is 't, verliefde gedachten? Gaat
al-les niet naar uw' zin? Hebtge
nu nóch stóf tót klagten? Die ik bemin
- de, toont my wé-dermin:
All' de gunst die 'k ooit kon wachten,

[p. 61]

 

Wordt my beweezen van myne af-go-din.

2.

Gy échter schynt niet te vreeden,

Dewyl gy my zuchten doet.
Zégme de oorzaak, geef my réden;
Misgun dien troost niet aan myn zwak gemoed.
Schort haar iets aan geest óf léden?
Verdient zy niet myn' heelen minnegloed.

3.

Ja: ze is de waardigste op aarde:

Gevoelloos is hy, én blind,
Wiens oog ééns op haar staarde,
Indien hy haar niet in zyn hart bemint.
't Schort, hélaas! aan myne onwaarde,
Dat zich myn ziel in zulk een' staat bevindt.

4.

Wég droefheid, wil dan verdwynen;

Schoon 't hapert aan myn' waardy,
Als haare oogjes my beschynen,
Haar' gunst, én waarde zet my waarde by.

[p. 62]

 

Waarom zoude ik dan verkwynen?

 

Neen, eeuwig, eeuwig, duur' myn' slaaverny.

5.

Ja, t' onrécht wank'lende zinnen,

Ik zégen, ik min myn' staat:
'k Héb gewonnen, ik zal nóch winnen,
Want myn geluk is in zyn' dageraad;
Doe me, ô min, dan steeds haar minnen,
Ten minsten, ach! behoed my voor haar' haat.