Mengelzangen
(1717)–Andries Pels–
Auteursrechtvrij
[pagina 59]
| |
Stellen wy dan uit, tót mórgen,
Alle noodelooze zórgen, 't Geen voorbygaat
is men kwyt.
 | |
2.Wat mag ons het treuren baaten;
't Maakt dat ons de ménschen haaten,
En 't verteert ons vleesch, én bloed,
Daar de vreugd ons doet beklyven;
Vrolykheid altyd bedryven,
Is een balsem voor 't gemoed.
| |
3.Filis, wie zou konnen treuren,
Als hem mag een lonk gebeuren
Van uw lieffelyk gezigt?
| |
[pagina 60]
| |
Als uw oog my komt beschynen,
Dan moet al myn leed verdwynen,
Dan zyn al myn' rampen ligt.
|
|
