Mengelzangen
(1717)–Andries Pels–
Auteursrechtvrij
[pagina 25]
| |
Als gy weet dat ik bén, A-ma-ril?
Nóch blyftge in toorne, Myne Uitverkoor'ne;
Ja, schoon ik stérf, Gy lacht
met myn be-dérf, En dus be-héndiglyk,
Maar al t'é - lén - diglyk, Toontge de
magt van 't Vrouwlyk tróts geslacht.
 | |
[pagina 26]
| |
2.
Dénk tóch eenmaal, hoe dat door onderlinge min
Al wat weezen heeft, op aarde leeft,
Daar in tégendeel, door een' zonderlingen zin,
Al de vrolykheid den ménsch begeeft:
't Is u dan schaadelyk,
Dat gy me smaadelyk,
En tróts onthaalt,
Geen min met min betaalt;
Steeds beleedigen,
En nooit bevredigen
't Hart datge kwélt, is onbezuisd gewéld.
3
Wacht u, wacht u dan voor dat akelyke gift,
Dat men wéderzin, én stuursheid noemt:
Geef u over aan die vermaakelyke drift,
Daar de ménsch'lykheid toe is gedoemd;
Maar doe het tydelyk,
Want onvermydelyk,
Zal eens de min
U komen in den zin,
En hoe zóttelyk,
O hoe bespóttelyk,
Mint gy te laat, zal 't gaan met uw beraad.
|
|
