Mengelzangen

[p. 27]

[Amaril, 'k zal uw kunst gaan verklikken]

Ama-ril, 'k zal uw' kunst gaan verklikken;
Al 't gesmeer, al 't gehul, al 't gekrul,
Al die lonkjes, die lachjes, die
kwikken, Zyn maar uit om myn' ziel te verstrikken;
Ik verstaame te wél op dat
spul. Ja, Vriendinnetje', zo ik niet

[p. 28]

 

wist Dat het alles maar schyn was, óf

 

loogen, 'k Had my ligtelyk aan u vergist;

 

Maar ik kén uw' bekoorelyke

 

oogen, Al uw' toov'rende loosheid, én list.

2.

Als gy 't hadt naar uw' wénsch, én verlangen,

Als het ging naar uw hart, én uw' zin,
Zoudt gy gaerne uw garen zo hangen,
Om het hart van een' Minnaar te vangen,
In het lódderlyk nét van uw' Min:
Als hy daar dan gekluisterd moet zyn,
Gaatge uw' lust aan den klaagenden koelen;

[p. 29]

 

En terwyl hy het dood'lyk venyn

 

Van uw' stuursheid, én wreedheid moet voelen,

 

Zyt gy vrolyk, én lacht om zyn pyn.

3.

Neen, zo veel zult gy niet op my winnen,

Amaril, doe vry al wat gy kunt:
Maar begeertge 't bewind van myn' zinnen?
Min my wéder, ik zal u beminnen,
Tót die prys is myn hart u vergunt.
Kies dan vryheid, óf kies slaaverny;
'k Vrees geen kérker, wilt gy hem niet vreezen:
Zo gy wilt, 'k bén gevangen, óf vry;
Maar, zo gy niet gevangen wilt weezen,
Ei, zo gun ook de vryheid aan my.