Mengelzangen
(1717)–Andries Pels–
Auteursrechtvrij
[pagina 23]
| |
schieten Na het doelwit van zyn hart,
Ach! wie zou dat niet verdrieten? Wie verging
niet door die smart?
 | |
2.Zo is 't nu met my gelégen,
Allermin'lykste Amaril:
'k Bén van eene pyl doorreegen,
Ligt'lyk tégen uwen wil,
Maar, myn hart kan daar niet tégen,
Om datze uit uwe oogen vil.
| |
3.Woudtge dan mêdoogend weezen;
Wou de balsom van uw' mond
| |
[pagina 24]
| |
Myn kwétsuur wéêrom geneezen;
Al schoot gy dan tót den grond,
'k Zweer, myn hart zou dan niet vreezen,
Daag'lyks zo te zyn gewond.
| |
4.'k Zoude ophouden van te karmen,
Hoe de Min my plaagt, én dwingt,
Als gy u eens woudt erbarmen
Over 't hartzeer dat my dringt,
En my eind'lyk in uwe armen,
Uit mêdoogendheid, ontfingt.
|
|
