Mengelzangen
(1717)–Andries Pels–
Auteursrechtvrij
[pagina 6]
| |
Myn ziel zou van de pyn, Waarin
ik nu verkwyn, Geheel ontslagen zyn.
Maar sédert dat ik zag uw' lieve lonken;
Die my het hart in hee-te min ontfonken,
Plaagtme verlangst, Geméngd
met vrees, én angst.
 | |
[pagina 7]
| |
2.Ligt is 't uw' zin
Dat ik u vierig min,
Maar 't is dan ook uw' pligt,
Dat gy de smért verligt,
Daar gy de vlamme sticht;
Uit dartelheid alleen een ziel te wonden,
Is 't wreedst dat ooit wordt in de min gevonden,
't En zy die smért
Wéêrom geneezen wérdt.
| |
3.Toon dan, uit gunst,
De blyken van uw' kunst,
Uw' mond alleen heeft kracht,
Dat hy den ramp verzacht,
Daar my uw oog in bragt.
Ach! Filis, voeg een zuchje by een vonkje;
Heel met een kusje, kwetst gy met een lonkje,
't Scheeltme dan niet,
Hoe fél uw oog my schiet.
|
|
