|
| |
Opten donderdach Joannis int .vij. Capittel.
Daerom veel volcx die dese reden hoorden (te weten. Ist dat yemant dorst etc.) seyden. Dit is voorwaer een Propheet, Die ander seyden, hi is Christus. Ende sommighe seyden: Soude Christus van Galileen comen? En seydt de schrift niet, dat wt Dauids gheslachte, ende van dat Casteelken Bethleem, daer Dauid van was, sal Christus comen. Also wert doen een tweedracht onder dat volck om hem: De sommighe van haer, wilden hem vangen, mer niemant en sloech de handen aen hem. De dienaers quamen tot den ouersten Priesteren ende tot den Phariseen, ende si seyden tot haer: Waeromme en hebbet [(Aa vj) vo] ghi hem niet mede ghebracht? Die dienaers antwoorden: Het en heeft noyt een mensche also ghesproken, als dese. Doen antwoorden de Phariseen: Sijt ghi ooc verleyt? geloofter ooc yemant vanden ouersten oft vanden Phariseen in hem? Mer dit volc dat de wet niet en weet,
| |
| |
is vermaledijt. Nicodemus seyde tot haer die in der nacht tot hem quam, die welcke ooc een van haer was. Oordeelt onse wet eenen mensche, eer datmen hem verhoort, ende eer datmen weet wat hi doet? Si antwoorden ende seyden hem: Sijt ghi een Galileusch? Ondersoect ende siet, van Galileen en coemt gheenen Propheet. Ende een yeghelijck ghinck also te huys.
Dat woort der vrolijcker bootschap door den gheest Gods vercondicht, is der sondiger conscientien also troostelic ende lieflic om hooren, dat niet mogelic en is, het moet vruchte doen, so God door Isaiam int vijfenvijftichste Capittel [(Aa vij) ro] belooft heeft, mer niet in allen die dat van buyten hoort. Want alle menschen en sijn der goeder bootscappen niet onderdanich, maer somighe vander scharen, vanden simpelen, vanden cleynen, vanden ongeleerden, vanden onwijsen, die van binnen hooren, die de Vader van binnen leert, ende totter kennisse sijns soons brenget, so Christus int heylige Euangelie seyt. Die vanden Vader gehoort heeft ende geleert, die coemt tot mi. Dat sijn alle die gene (so Petrus Actu .xiij. seyt) die voor geordineert sijn totten eewigen leuen. Want so Paulus Ro .ix. seyt Het en staet niet inder macht des geens die daer loopt, noch diet wil, mer der ontfermende Gods. Als dese die vrolike bootscap hooren, so seggen si, niet so het haer int hooft valt, maer so sijt inder herten geuoelen, welc dat woordeken, warachtelic, wt wijst, seggende. Dit is warachtelic een Propheet,
| |
| |
die siende is die verborgen gronden des herten. Dander seyden ooc wt beuoelen des herten, het is Christus (saluende die gebroken vermoeyde conscientien) lauende die sondige dorstende sielen. Dusdanige en seggens niet alleen metten monde, mer si geuoelen dat werc des hogen edelen woorts in haerder herten ende gronde. Maer om dat ghelooue te oeffenen ende stercker ende meerder ende ooc vaster te maken, so laetter God ter stont eenen stercken strijt tegen opstaen. Ende die duuel doet alle sijn cracht, om den mensche dat edel woort der troosteliker nyeumaren weder te nemen, also hier blijct. Want somige ooc vander scharen, seyden. Soude Chri- [(Aa vij vo] stus van Galileen comen, ia tis verre van daer. Dese bestorminge is alder crachtichste, alsmen de scrift ooc tegen Christum voortbrengt, ghelijck dese doen, seggende: De scriftuere seyt, dat hi van Dauids saet ende van Bethlehem sal comen, het welc warachtich was, ende Christus was ooc van Dauids saet ende van Bethlehem gecomen na sijnder menscheyt, maer dat en wisten dese ongheloouighe menschen niet, noch si en kenden Christum niet, noch waer hi toe dient, et c. Het welc ooc onmogelic ware, dat een ongeloouich mensche Christum soude bekennen, waer hi orborlick ende profitelick toe is et c. Ende wie Christum niet en kent, dien waert onmogelic die schrift te verstaen, want hi heeft den slotel des boecs Apoc .iij. ende hi sluytet ende doet dat alleen open. Hi is dat lammeken die de seuen slotelen des boecs alleen ontsluytet. Hi sluytet ende nyemant en cans open gedoen. Hi doet open den cleynen ende niemant en cant haer gesluyten, Spijt allen diet leedt is, hi salt somtijden eenen armen ongeleerden vrouken also wijt opendoen, ende die sloten also ontsluyten, dat alle doctoren der werelt die bloote waer- | |
| |
heyt so claerlick niet en mogen bekennen. Ende daer om allegeren dese ongeloouige menschen die schrifture tegen haer seluen, daer sijt geheelic waenden
gewonnen te hebben, so elc hier tasten mach. Gelijc de vianden der Euangelischer waerheyt nv ooc voor onsen ooren doen. Dit ongelooue coemt, om dat si meer op den persoon sien dan opt woort, gelijc het vleesche al- [(Aa viij) ro] toos doet. Peynsende. Het is een snoode, verworpen, verdoemt mensche, daer om en is hi van Gode niet. Die Phariseen, die heylige Concilien, Paus ende Cardinalen hebben hem inden ban gedaen, daerom so en is hi van Gode niet gesonden, Christus sal heerlic ende met grooter pronckerijen wt Bethleem comen. Die redene wil eenen salichmaker hebben die menschelike heylicheyt niet en verdoemt, ende die doer menschelike rechtuerdicheyt salich make. Mer die geest Gods en siet niet opten persoon, maer opt woort, ende en kent Christum in Paulo niet meer na den vleesche .ij. Cer .v. Ende begeert eenen salichmaker die doer doot ende cruyce salich make. Ende die een smeltende vier is ende volders cruyt (Mala .iij.) dat alle menschelike heylicheyt verslint, ende godlike heylicheyt daer af purgeert et c. Dese leert, dattet cruyce ende doot een benedidinge Gods is, ende Luc .xvi. Dat byden mensche heerlic is, dat het selue voor God afgrijselick is. Hier om so staet altoos eenen twist tusschen die werckheylighen ende die euangelische heylighen op. Welck den rechten aert ende natuere des Euangelijs is, dat het altoos twist maect, niet van sijnder schult, maer vanden vyanden der euangelischer waerheyt schult. Want dat Euangelium wil alle menschelike dinghen verwerpen, ende en wil niet dat die mensche doer eenighe wercken noch doer eenighe creaturen salich worden, dan alleen doer Christum Jesum, ende die heng- | |
| |
cruyst, doer sijn verdien- [(Aa viij) vo] te, lijden, doot ende voldoen, sonder alle eyghen verdiente, oft voldoeninghe. Ende wil weder om alle wercken, sonder tijtlike ende eewelike verdienten hebben gedaen, ende sonder loon, den naesten te goede ende te profijte, ende
en wil niet dat die mensche hem seluen leue. In contrarie. Die wercheyligen en willen haer heylicheyt also niet veracht hebben, noch haer lieue heyligen, also niet neder gestooten hebben. Maer segghen het is een ketter, Rasch om steenen oft vuer dat wi hem verbernen. Siet, daer en wil die Euangelische waerheyt niet wijcken, om gheen persecutie, hoe veruaerlic si ooc sijn mach. Ende die heylige ooren en mogen dat ooc niet gehooren noch lijden datmen alle haer dinghen also verwerpen soude. Daer om moet hier altoos twist opstaen. Ja Jacob ende Esau moeten noch in haerder moeder lichaem hier om strijden ende worstelen Gen .xxv. Want Christus en coemt niet doer sijn Euangelie om vrede te maken oft te seynden, mer dat sweert Mat .x. Men moet om hem kyuen, strijden ende vechten, Want hi is tot eenen teeken geset Luc .ij. daer teghen gheseyt sal worden, daer haer somige aen stooten sullen dat si vallen, eenige doer hem verrijsen ende opstaen die swaerlic geuallen waren. Want dat woort des Euangelijs is den somigen eenen ruec des leuens, somighen eenen ruec der doot. ij. Corin .ij. Hierom die nv eenen roc heeft die vercoopem, ende cooper dat sweert des gheests om Luc .xxij. op dat hi metten Apostelen mach segghen: Siet, hier sijn twee sweerden, des ouden ende [Bb ro] nieuwen testaments. Somige wilden Jesum weder vangen, mer si en vermochten dat niet, ende daerom en stac niemant de hant aen hem. Daer mede leert Christus weder bi sinen exempel, dat die sine niet geuangen en mogen werden, ende also
| |
| |
inden handen Gods te sijn, dat se niet gequetst en mogen werden, het en si dat de Vader wilt, ende als hijt wilt dat dan sijn genadige gonste tot ons waert is. Dat godlic woort der troosteliker bootschap is also crachtich, dat het ooc die ongeloouige ruyters veruaerde, die de Bisschoppen ende Phariseen hadden gesonden om Jesum te vanghen, also en maendage geschreuen is, also dat si Christum ongeuangen lieten, ende quamen tot den ghenen diese gesonden hadden, die haer vraechden, waerom dat si Jesum niet en brachten. Si antwoorden: Noyt mensche en heeft so gesproken, welc sekerlic warachtich was, want noyt mensche en const den gheest metten woorde int herte ghegheuen, noch door twoort int herte gewercken, dan Christus. Mer wie dat woort verwecte, die Scriben, Phariseen, die bliuen verhart, ende veruolgen Christum alder viandelicste, ende leggen daer aldermeest op toe om de simpele af te trecken van Christo, seggende: Sijt ghi oock verleyt? Heeft oock yemant vanden Princen ende Phariseen in hem gelooft? Waer mede si een getuygenisse ouer haers selfs verblintheyt gauen. Si gingen door haer eygen wijsheyt verloren, doen si de schare vermaledijt oordeelden, seggende: Dese schare die de wet niet en weet, [Bb vo] is vermaledijt. De sake dat de Scriben ende Phariseen niet en geloofden, was haer menschelike wijsheyt, die vleeschelic vander schriftueren oordeelt. Hoe wel Paulus leert. i. Cor .ij. datmen geestelike dingen geestelic oordeelen moet. Ende Jere .xxiij. Die mijn woort heeft, die spreke mijn woort warachtelic. Het en is niet genoech, datmen de letter heeft, het en si datmen de letter geestelic oordeele. Dat die Phariseen seyden, dat niemant vanden Princen Christo en gheloofden, dat is ghelogen, want Johan .xij. staet, datter veel geloofden,
| |
| |
mer om der Phariseen wille en dorsten sijt niet belijden. Ende Nicodemus .iij. ende .xij. is getuyghe tegen haer, want hi wt den Princen gheloofde. Ende hier berispt hijse met den woorde die dat woort allegeerden, ende seyde. Onse wet verbiedt den persoon aen te sien, mer gebiedt dat werck ende woort aen te sien, mer ghi aensiet den persoon ende niet sijn woort noch sijn werck. Waer op si hem antwoorden: Sijt ghi ooc een Galileetsch man? Ondersoect de schrifturen ende siet dat van Galileen gheen Propheet op en staet. Siet, aldus dicwils ende veel wert dat godlic woort bestormt, ooc metter schrift vanden gheleerden, also dat het Dauid wel bi tsiluer mocht gelijcken, dat seuenwerf metten viere gepurgeert wert, Psal .xi. Mer so het meer bestormt wert, ende men nochtans vanden Heere can gehebben daer vastelic bi te blijuen, hoe dat meer vruchten voortbrenght. Welck ons God gonne tot sijnder eeren Amen.
|
|
Auteursrecht onbekend