|
| |
Opten donderdach Joan .v.
Mijn vader werct tot noch toe ende ic wercke ooc. Daerom so sochten de Joden veel meer om hem te dooden, want hi niet alleen den Sabboth en brac, mer hi seyde ooc sinen vader God te sijn, hem gode gelijck makende. Doen antwoorde Jesus, ende seyde haer, Voorwaer voorwaer segghe ick v, de sone en mach van hem seluen niet doen, dan dat hi den Vader siet doen. Want welcke hi doet, die doet oock de
| |
| |
sone des ghelijcs. Want de Vader heeft lief den [V iij vo] sone, ende wijst hem alle dat hi doet, ende sal hem noch grooter wercken bewisen dan dese, also dat ghi v verwonderen sult. Want also de vader die dooden verwect ende leuendich maeckt, also maect oock de sone leuendich, die hi wil, want de vader en verordeelt niemant, mer hi heeft den sone alle ordeel gegeuen, op dat si alle eeren sullen den sone, also als si eeren den vader. Die niet en eert den sone, die en eert den vader niet die hem gesonden heeft. Voorwàer voorwaer segge ic v, die mijn woort hoort, ende gelooft den genen die mi ghesonden heeft, die heeft dat eewige leuen, ende en coemt niet int oordeel, mer hi is vanden doot int leuen ghegaen. Voorwaer voorwaer segghe ick v: De vre coemt ende is nv dat de dooden sullen hooren de stemme des sone Gods, ende diese hooren sullen die sullen leuen. Want also als die vader dat leuen heeft in hem seluen, [V iiij ro] also heeft hi ooc den sone gegeuen dat leuen te hebben in hem seluen, ende heeft hem ooc macht gegeuen ordeel te houden, want hi des menschen sone is. Verwondert v des niet, want de vre coemt, in welc al die in de grauen sijn,
| |
| |
sullen hooren [de] stem des soons Gods, ende die goet ghedaen hebben sullen voortgaen in die verrijsenisse des leuens, ende die quaet ghedaen hebben in die verrijsenisse des oordeels.
Na dat die Joden hoorden dat Christus den crancken by der Piscinen gesont gemaect hadde opten Sabboth, so veruolchden si hem. Ghelijc altoos de valsche heyligen de geloouige veruolgen, die geen onderscheyt tusschen dagen ende tijden en maken, mer het is haer alleleens, alst haer naeste behoeft, oft dat Paesdach, wer[c]dach of sondach is, si en sien niet op de dagen, mer op den noot of profijt haers naesten, Mer die verkeerde heyligen sien op de dagen ende tijden, ende laten haren naesten lieuer gebrec lijden, dan si op die dagen voor hem arbeyden souden, om dat si niet en verstaen wat de wet oft geboden vanden Sabboth willen, mer sien alleen op de letter. Ende die niet na de letteren en vasten oft en vieren, dien blameren si, seggende: Ja hi en viert niet, hi [V iiij vo] eet svrijdaechs vleesch etc. Ja si veruolgense, ende laten haer duncken dat si daer God dienst aen doen. Mer op dat Jesus bewijsen wilde, dat hi ende al die in hem geloouen, geen knecht, mer een heere ouer alle dagen ende ouer den sabboth is, so heeft hi gheseyt: Mijn Vader werct tot noch toe, dats, God die v den sabboth heeft gegeuen, doen hi hemel ende aerde schiep, doen ruste hi alleen van meer te scheppen, mer hi en hielt niet op van wercken, alle dingen onderhoudende ende regierende, ia hi werct al in allen, so .i. Cor .xij. staet, ia en wracht hi niet sonder
| |
| |
ophouden, alle creatueren moesten vergaen, ende niemant en soude yet connen gedoen. Gelijc hi dan onberispelic is, dat hi op alle tijt, op alle stonden werct, also ben ic ooc onberispelic dat ick dien armen mensche opten sabboth gesont gemaect heb. Ooc so en werct de Vader niet sonder mi sijnen eenigen sone sijn godlic woort, door welc hi al sijn werc volbrengt, daerom verdoemt ghi mijn werc, so verdoemt ghi sijn werc ooc. Dit is seer troostelic voor alle geloouige, dat de Vader nemmermeer af en laet door sijn soete woordt altoos wel te doen, te besorghen, te onderhouden ende regieren. Ende dat leuen ende doot, nootdruft, siele ende lijf in sijnen handen is, ende al dat dien mensche geschiet oft toecoemt, al dat hi heeft, geregiert ende beschict wert van sinen vader daer tegenwoordich sijnde die hem ende alle dingen geschapen heeft. Ende wanneer God des menschen herte met dien gelooue der scheppinge raect ende thoont hem, dat wt hem, in hem ende door hem al- [(V v) ro] le dingen sijn, so wert dat hert met betrouwen wt God opgerecht, ende geuoelt, dattet al van de hant Gods ontfanct, ende dien geeft hijt al op, weder hi leeft of sterft. Ende als hi in eeniger noot of in de doot is, so peynst hi. O Heere, ghi hebt mi sonder mijn toedoen geschapen, ende sonder mijnen raet, also suldi mi nv oock wel op helpen, ende my wt mijnder noot helpen, ende mi bistaen in doot ende in leuen, ende wildi mi laten inder noot, so ben ick doch seker dattet uwen ghenadigen vaderlijcken wil is. Also Psalm .xxi. staet. Ghi sijt die mi wt mijnder moeder lichaem ghetrocken hebt. Dit werct God alleen door tgelooue inden mensche, midts welc hi dat herte des menschen een seker kennisse geeft, mits welcken het de breetheyt ende rijcheyt der goddeliker goetheyt
| |
| |
geuoelt, die haer mildelic wtstort in allen creatueren, betrouwende dattet daer alle lichamelike ende geestelike gauen ende goeden van hem ontfangen sal, ende geeft hem vrolic ouer, weder het leeft of sterft etc. Hier af staet Hebr .xi. Door tgelooue verstaen wi die creatueren geschapen te sijn metten woorde Gods, op dat de gescapene wt de ongescapene dingen souden blijcken, dat is, dat de mogentheyt ende godlicheyt blijcken soude in dat werc des scheppers. Dit gelooue dat wi geloouen dat alle dingen midts de voorsienicheyt Gods geschieden ende geregiert werden, ende datter niet te vergheefs en gheschiet, dat is de rechte doodinge onser natuerliker redene, die altoos waent dat God ons niet ter herten en neemt [(V v) vo] als wi inder noot sijn. Ende dat is dan den rechten sabboth geuiert. Desgelijcs ist ooc vander onderhoudinge, datter niet vergaen, gegeuen noch genomen en mach werden, sonder God, ende hem dat willichlic weder geuen, weder hi geeft of neemt, laet vergaen, of onderhoudt etc. Mer de verkeerde heyligen en lieten hen van so schoonen onderwijs alleen niet omsetten, maer si werden daer noch verkeerder wt, ende veruolchden hem des te meer om dat hi niet alleen den sabboth na haren blinden verstande gebroken hadde, mer dat hi oock seyde, dat God sijn Vader was, hem seluen den Vader in den wercken ende macht ghelijc makende, te doene dat hi wilde, Christus heeft hen sijn macht noch opelijcker verclaert, op dat hijse daer door van haerder wreetheyt soude trecken, met sommige hoogen dingen sijn godheyt te kennen gheuende, ende met sommigen cleynen sijn menscheyt, seggende: De sone en mach niet doen dan dat hi den Vader siet doen, om dat deen niet anders en can gewillen dan dander, Ende daerom so wat de Vader doet, dat doet de sone desgelijcs, dat is,
| |
| |
hi werct met gelijcker macht metten Vader, Die Vader heeft den sone lief, ende thoont hem al wat hi doet. Want de sone en is van hem seluen niet, mer van den Vader, ende daerom al dat ghi den sone siet doen, dat en doet hi van hem seluen niet, ghelijc ghi lieden al uwe wercken sonder den wille Gods van v seluen doet, mer dat de sone bekent dat den Vader behaecht ende dat hem de Vader thoont, Niet [(V vj) ro] dat hi min wijs is dan die Vader nader godheyt maer dat hi de wijsheyt des Vaders is, door welc de Vader kennisse sijnder menscheyt geeft, ende daer in ende mede volbrengt dat hem alder behaechlicste is, die wercken die ghi hem siet doen, Want de Vader bemint sijnen sone, ende ons alle die in hem geloouen door hem, die anders alle haets weerdich waren. Ende hi sal hem noch meerder wercken thoonen, op dat ghi v verwondert, oft ghi midts dien wonderlijcken wercken geloouen mocht, ende ist dat ghi niet en gelooft, dat si getuyghen ende rechters ws ongeloofs moghen sijn. Welc de wercken sijn, geeft hi te kennen, daer in dat hi seyt, Want gelijc die Vader dooden verwect ende leuende maect, also maect die sone ooc leuende die hi wilt, na sijn godheyt, Want wat die Vader doet, dat doet hi door den sone, ende wat die sone doet, dat doet hi wt den wille des Vaders. Ende gelijc si euen ende gelijc machtich sijn, so sijn si ooc eens wils. Die hoochste ende principaelste auctoriteyt Gods is, die werelt te ordeelen, want hi Heere ende Coninc alre creatueren is, Ende gelijc de Vader niet sonder den sone geschapen en heeft, also en ordeelt hi niet dan door den sone, ende al ist dattet een ordeel des vaders ende des soons int verborgen is, nochtans so ordeelt de vader niemanden, dat is, hi en doet de openbare executie niet, mer al ordeel, dat is, alle openbare executie
| |
| |
des ordeels heeft hi den sone ghegeuen, om dat hi niet alleen de soon gods, mer ooc de sone des menschen [(V vj) vo] is, ende openbaerlic inder menscheyt openbaren of verschijnen sal, want dat ordeel moet openbaerlic voor alle menschen gehouden werden, daerom moet de rechter ooc mensche sijn, diemen mach sien, ende oock nochtans God, om dattet ordeel alleen God toe behoort, so moet hi ooc God sijn die dat ordeel houden sal, op dat si alle den sone eeren dien hi so verworpen schijnt, verborgen inder menscheyt, also si den Vader eeren in sijnder glorien, want si van gelijcker macht ende heerlicheyt sijn. Dit is seer troostelic voor al die in Christum geloouen, dat haer aduocaet, ende middelaer, ia ende haer broeder dat ordeel sal houden. Wien wil hi vreesen of hoe soude hi voort oordeel veruaert sijn, daer sijns selfs aduocaet dat vonnisse sal geuen, die selue die versoeninge voor onse sonden is, niet alleen als wi duechdelic ende goet sijn, mer ooc als wi ghesondicht hebben, so sint Jan in sijn eerste Epistole seyt, ist dat wi van hem connen ghehebben in hem te geloouen, dwelc de rechte eere is diemen hem doet, datmen hem voor warachtich ende noch houdt als den Vader, Welc ooc seer troostelick is voor de geloouige, dat haer aduocaet ende versoeninghe niet alleen mensch en is, na welc hi onmachtich ende verachtelic geschenen heeft om haerder salicheyt wil, mer dat hi ooc warachtich God heerlick, ia almachtich als de Vader is, ende al dat hi doet, dat gedaen is, ende macht heeft leuende te maken als de Vader, Ende dat hi hier voor niet groote dingen van ons en begeert, dat hi onse aduocaet [(V vij) ro] ende versoeninge voor onse sonden is, maer dat wi hem de eere doen, dat wi in hem gheloouen, welc hi ons voort sweert, segghende: Voorwaer
| |
| |
voorwaer seg ic v, die mijn woort hoort ende ghelooft in hem die mi gesonden heeft, die heeft deewige leuen, ende en sal niet verdoemt worden, mer hi is vander doot totten leuen doer ghedrongen, de doot en heeft geen macht meer aen hem, want hi heeft dat leuen, ende daerom mach hi wel vroliken den natuerliken doot steruen, want dat en sal den gheloouighen mer een ontslapen sijn. Ende ten laetsten ordeel sullen si onbeschaemt voor ende bi den rechter staen, als bi haren aduocaet, middelaer ende versoener, ya versoeninghe. Hoe soude die versoener oft versoeninge den genen verordeelen, die hi selue versoent heeft? ende om die sonden verdoemen, daer voor hi selue die versoeninge is? Hi moeste hem seluen verdoemen, welc ommogelic is. O hoe lief salt dan den genen sijn, die den rechter selue nv tot haren aduocaet ende versoeninge hebben vercoren, al ist dat si daer wat om te lijden hebben ghehadt? Ende hoe beschaemt sullen si dan staen, die ander aduocaten ende ander middelaers oft versoenders in hemel oft in aerde hebben vercoren, dan den ghenen dien alleen alle oordeel ghegeuen is, ende haer betrouwen op yemant anders setten, al ist datse nv seer roepen ende crijsschen, alsmense nv van alle andere aduocaten ende versoeninge tot desen eenen aduocaet ende eenige versoeninge wijst, sonder den welcken geen wercken, geen creatueren versoenen en mogen, [(V vij) vo] Het sal haer dan vrij leedt genoech sijn, ende in so groter sorgen ende vreesen staen, bi die andere die desen eenigen aduocaet, middelaer ende versoeninge alleen hebben vercoren, ende al haer betrouwen daer op gestelt, ende alle andere laten varen die si nochtans daer om veruolcht ende gedoot hebben, die dan so seker ende so vrij bi haren middelaer ende versoender sullen staen. Ende de selue die si nv voor haer
| |
| |
aduocaten ende versoeninge hebben vercoren, gewaent te eeren ende te dienen, die sullense dan verspreken ende straffen, dat si den rechter niet selue tot eenen aduocaet ende versoeninge en hebben vercoren, gelijc si doen, want alle gewarige heyligen en hebben noyt ander aduocaten willen verkiesen, dan desen eenigen. Ghelijck Paulus en aenriep sinte Steuen niet, al was hi voor hem doot, hoe wel Stephanus voor hem ende alle sine vianden, leuende in deser tijt badt. Dan sullen de sotte heylich aenbidders sien, dat si den lieuen heyligen die aldermeeste scande hebben gedaen, welc si haer oock met scriften ende met haers selfs exempel onteert hebben. Ende dat de gene die haer betrouwen alleen op Christo hebben gesedt, dienende den armen heylighen in deser tijt, Marie der moeder Gods ende allen lieuen heylighen die alder meeste eere sullen hebben ghedaen, daer mede dat niemanden gedient en hebben noch aengeroepen dan Christum ende den Vader door hem, ende die arme dies tot sijnder eeren behoefden. Want die sullen dat eewige leuen besitten, daer inne si nv door gedron- [(V viij) ro] gen sijn doer alle creatueren en geschapene dinghen. Welck ons God gonne tot sijnder eeren eerlicheyt Amen.
|
|
Auteursrecht onbekend