|
| |
| |
| |
[(L iiij) ro] Opten saterdach. Luce .xv.
Ende hi seyde een mensche had twee sonen, ende de ioncste van hem seyde totten vader. Vader geeft mi dat deel des goets dat mi coemt, Ende hi heeft haer dat goet ghedeylt. Ende niet lange daer na, als de ioncste sone dat al vergadert had, reysde hi verre in een vreemt lant, ende daer heeft hi sijn goet onnuttelick verteert, leuende oueruloedelick, Ende na dat hi dat al verteert hadde, isser gheworden eenen grooten dieren tijt int gantsche landt, ende hi began ghebreck te lijden, Ende hi ghinc ende verhuerde hem met eenen borgher des lants, ende die sandt hem in sijn dorp, om de verckenen te hoeden, ende hi begheerde sinen buyc te vullen met draf dat de vercken aten, ende niemant en gaft hem. Ende tot hem seluen comende, seyde hi. Hoe veel dienaers heeft mijn vader die broots genoech hebben, [L iiij vo] ende ick verga van honger, Ic sal opstaen ende gaen tot minen vader ende sal hem seggen: Vader, ick heb ghesondicht inden hemel ende voor v, nv en ben ick niet weerdich v sone te heeten, maect mi als eenen van dijnen dienaren. Ende opstaende is hi
| |
| |
gecomen tot sinen vader. Ende als hi noch verre van daer was, heeft hem sijn vader ghesien, ende is beweghen met barmherticheyt, ende te ghemoet loopende, is hi hem om den hals geuallen, ende heeft hem gecust, Ende de sone seyde hem. Vader, ick heb ghesondicht inden hemel ende voor v, nv en ben ic niet weerdich v sone te heeten Ende de vader seyde tot sinen knechten. Brengt hier dat beste cleedt ende trect hem dat aen, ende geeft hem eenen vingerlinc aen sijn hant, ende schoenen aen sijn voeten, ende brengt een gemest calf ende slaet dat, ende laet ons eten ende vrolick sijn, want dese mijn [(L v ro] sone was doot, ende is weder leuendich geworden, hi was verloren, ende is gheuonden. Ende si begonsten vrolic te sijn. Ende de outste sone was op den acker, ende als hi quam ende ghenaecte den huyse, hoorde hi tgesange ende den dans, ende hi riep eenen vanden knechten, ende vraechde wat daer waer. Ende dese seyde hem. Dijn broeder is ghecomen, ende v vader heeft geslagen een ghemest kalf, om dat hi hem gesont weder heeft. Ende hi is toornich gheworden ende en wilde niet ingaen. Doen ghinc sijn vader wt ende badt
| |
| |
hem Ende hi antwoorde, ende seyde sinen vader. Siet, aldus vele iaren diene ic v ende en heb dijn gebot noch niet eens ouer getreden, ende ghi en hebt mi noch niet eenen bock ghegeuen, op dat ick met mijn vrienden vrolic ware, maer na dat dese v sone, die sijn goet verdaen heeft metten gemey- [(L v) vo] nen vrouwen gecomen is, hebt ghi hem geslagen een ghemest calf. Ende hi heeft hem geseyt. Sone, du biste altijt met mi, ende alle dat mijn is, dat is uwe. Mer het was van noode te verblijden ende vrolick te wesen, want dese v broeder was doot, ende is weder leuendich gheworden, Hi was verloren ende is weder gheuonden.
God de Vader, bekennende in wonderliker behaechlicheyt sijns selfs, hem seluen dat ongeschapene opperste goet te wesen, en heeft hem seluen van liefden niet mogen onthouden, hi en moeste door sinen eenigen sone met onbegripeliker liefden wtuloeyen, waer toe hi twee redelike creaturen heeft geschapen na sijns selfs beelde, die sijnder godlijcker rijcker inuloet ontfanckelick souden sijn, ende dien sijn glorie mede deylen, lief te hebben ende te gebruycken. Deen, edel geesten sonder lichaem, dat sijn de Engelen, dat si hem altoos sonder middel souden bescouwen. Dander redelike sielen in crancken brooschen vaetkens, op dat de hoocheyt (ij. Cor .iiij.) wt der cracht Gods soude sijn ende niet wt ons, dat is, dat hi sijn hooge
| |
| |
almogentheyt, sijn wijsheyt, ende sijn ongemeten goetheyt tot sijnder glorien, wonderlic daer aen soude mogen thoonen, die [(L vj) ro] so crachtelic onthoudende, so wijslijc bewarende, ende so rijckelic besorgende, als eenen getrouwen vader sine beminde kinderen, ende op dat hi sonder ophouden wt milder ionste, met gelooue, hope ende lìefde in de edel sielen soude vloeyen. Onder dese heeft hi twee sonen ghehadt, Eenen ouden, dat sijn de gene die op haer selfs wercken ende rechtuaerdicheyt betrouden. Die ander was ionck, ende niet genoech geuesticht in grondighen duechden noch in godliker liefden, Dese begheert sottelic sijn kintschelike gedeelte dat hem comen soude, hooge kennisse van subtijlen dinghen, waer mede hi ander menschen waent te winnen. Maer om dat hi noch ionc is, so misbruyct hi dat lichtelic, ende slatet door met oneerbaren vrouwen, dat is met heydenschen consten, de welcke (so men van Salomon int .iij. boec der Coninghen .xi. leest) sijn herte van God veruremden, also dat hi alte verre verdoolt in vremden landen der duysternissen. Of hi begeert van sinen vader inwendighe soeticheyt, smake, beuoelijcke deuocie, inwendighe weelde oft rijcke gauen, willende de weelde ende goet hier smaken ende gebruycken, dat hem na desen leuen wt der genaden Gods soude comen, Waer op hi gulselick valt, met ghieriger dorstiger lust, ende misbruyct die in geesteliker oncuysheyt, den geuer vergeten ende daer af verdolen, mits den gauen, mits welcken hi inden godliken oorspronc soude veruloeyen, oft hi begeert aertsch goet voor sijn kintschelic gedeelte, bi wijlen in eenen duechdelijcken schijne, om den [(L vj) vo] armen te deylen, maer als hijt heeft, so en wil hi daer niet af scheyden, latende de arme in haer armoede, Somtijden in een openbare quade meyninge, om dat hi gulselic, ouer- | |
| |
uloedelic, oncuyschelic, costelic ende hoouerdelic daer af leuen soude, midts
welcke hi ongeureesdelic in grote groue sonden valt, also dat hi also diepe inden gront der quaetheyt versinct, dat hem natuerlick wert quaet te doen, te dencken, willen ende begeren, also dat hi daer nemmermeer wt en soude connen noch willen geraken, mer daer eewelic in blijuen, latende sinen vader, sijn rijc, sijn glorie ende weelde, op dat hi eewelic in de vuylheyt ende wellust der sonden mochte blijuen, Het en ware dat hem God wt vaderliker trouwen sloech met honger, gebrec, ende armoede, also dat hi niet en heeft te eten, dat is, met lust intrecken, Ende als de sonde ontdect wert ende de conscientie begint te wringen, dan beghint hi honger te crijghen, want de siele en mach niet sonder lust, liefde ende spijse sijn, si moet liefde, lust ende spijse in God of in de creatueren hebben. Daerom, als hem de creatueren of geschapen dingen ontrocken werden, oft hem contrarie ende onghetrou vallen, so hangt hi eenen borger des lants der duysternisse aen, die wt der synagoge Sathane is die seyndt hem in sijn lanthuys, niet tot dat God eerlic ende den naesten profitelic is, maer om sijns selfs profijt, om sijn vercken te voeden, dat is, om sijnder beesteliker vuylicheyt genoech te sijn oft te behagen. Die naden vleesche leuen, die en mogen niemanden [(L vij) ro] dan den vercken aengename sijn, ende der vercken heere. Waer aen hi ooc noch geen rechte solaes noch versadinge en vint, Want in die werelt en is niet dan honger ende begeerlicheyt, ende altoos honger ende gebrec des godliken woorts Amos .ix. Ende die edele siele blijft altoos hongherich, tot dat haer dat gewert. Nochtans, want si niet alsulcken spijse gecrijghen en can, ende si niet sonder spijse leuen en mach, so begeert si den buyc
| |
| |
haerder inwendicheyt met draf der vercken te versaden, dat is met menschelijcker leeringe ende insettinge meynt hi sijn conscientie te paeyen, ende van dien wroeghen verlost te werden, oft met spijse der vercken, dat is, met troost der vleeschelijcker leeraers. Mer niemant en geues hem. Want God beschicket bi wijlen also wt vaderlijcker trouwen, dat die mensche, als hi niet meer te geuen en heeft, versmaet wert vanden leeraers die menschelijcke insettinge leeren. Ende al waert dat sijt hem gauen, so en mach dat nochtans die edele siele niet versaden, mer si blijft altoos hongerich tot dat si weder totten brooden haers vaders, dat is totten godliken woorde coemt, ende so lange blijft si ongerust, hoe vol si van menscheliker heylicheyt sijn mochte. Alsse God dan van allen laet berouen, ende armoede gemoeten ende dat si beghint te hongeren ende dien honger lange moet lijden, so roeptse God tot haer seluen, ende houdt haer te voren, waer si nv is, ende hoe arm si sonder God is, ende hoe onuersaet sonder dat broot des godli- [(L vij) vo] ken woorts, ende hoe vele huerlinghen in haers vaders huys dies broots oueruloedich hebben, so geeft haer God eenen goeden wille ende opsedt, op te staen ende van haren sondigen leuen ende van al dat niet bloot God en is, te gaen tot God selue, haren genadigen Vader doer den wech, Christum, ons van hem geschenct tot een versoeninge oft rantsoene, vastelic geloouende, dat hi doer Christum also genadigen Vader aen hem vinden sal, dat hi hem alle sine sonden om niet doer tvoldoen Christi vergeuen heeft, sonder sine verdiente, ende hem vriendelic in genaden sal ontfanghen, hoe wel hi sijns vaders goet metten hoeren, dat is, metten misbruycke der creatueren oncuysschelick doer geslaghen heeft, hi betrout vastelic dat hi hem doer Christum sinen
| |
| |
broeder den sone des vaders een genadich vader sal sijn, peysende. Al heb ic wel vele duysent hellen verdient met mijnen sonden, ic gelooue minen vader also ouer goet ende genadich te wesen, ende ic weet dat hem Christus die om mi wt mijnder noot te helpen mijn broeder is gheworden, also wel behaecht, dat ic niet en twijfele ic en behage hem ooc doer hem sonder mijn verdiente, ende dat hi mi geen rechter en sal sijn hoe qualic ict gemaect hebbe, mer een aldergenadichste Vader. Daerom so en wil ic tot nyemanden, dan alleen tot minen Vader gaen, hem wil ic allen mijnen noot bouen alle noot clagen ende seggen: Vader, die mi so vaderliken hebt geweest, ende die mi so vriendelic na riept doen ic v [(L viij) ro] ontliepe, ende en wilde v niet hooren, mer ic wilde ymmer mijn ghedeelte, uwer erffenisse, ws goets oft uwer gauen hebben, dat ic altemale so onnuttelic doer geslagen hebbe. Och ic hebbe v so oneerliken sone geweest, welc ic v alleen clage. Och dat ic v mijnen alder getrousten Vader also ongeureesdelic vertoornt ende so schandelic onteert hebbe, met mijnen alder verkeertsten leuen, ende ic hebbe gesondicht tegen den hemel, tegen v godlike woort ende voor v. Ende ooc tegen den hemel die ghi in mijnder sielen geschapen hebt, dien ic also mismaect, ontcyert ende ontschict hebbe, dat v daer niet en derf lusten te rusten, ya ic heb v so scandeliken daer wt verdreuen, ende v uwer weelden in mi berooft. Ende bouen al hebbe ic so onschamelic in v tegenwoordicheyt ghesondicht, die alle die afgrijselicheyt ende onmenschelicheyt mijnder sonden aensaecht, al haddy mi wt so onuerdiender liefden voor v kind vercoren, ende mi so rijckelic tegen alle mijn verdienten wtgesedt ende gegoet. Nv ic v hooghe maiesteyt aldus schandelic onteert hebbe, nv en ben ic niet weerdich v sone genaemt te wer- | |
| |
den. Ende al ist dat ic v so genadich bekenne, dat ghi v uwer vaderlicheyt niet en sult connen gehoeden, Ic en wil v nochtans
niet te voren leggen, dat ic v in so lustigen wercken dienen mach, gelijc v sone, mer het is mi genoech, dat ic alle de slauernije ende verworpenste wercken tot uwer eeren doen mach, gelijc een huerlinc doet die nochtans geen erffenisse en verwacht, op dat ic slechs [(L viij) vo] ws broots mach ghenieten, och dat menschelijcke broot, ia drec is so onsmakelic. Met desen goeden wille hem van Gode gegeuen, opstaende, so genaect hi sinen vader, mer hi is noch alte verre, want al heeft hi den wille, het is noch alte verre vanden volbrengen. Mer als hi vanden Heere can gehebben dat te bekennen, dat hem God dien goeden wille gegeuen heeft, biddende die hem dien goeden wille ende opsedt geweerdicht heeft te geuen, sonder sijn verdiente, wt so puerder onuerdiender liefden, dat hi hem door die selue liefde ooc geweerdige dat werc in ende met hem te volbrengen, ende sinen verlorene sone die hem so diere staet, die noch so verre van hem is, tot hem brenge, den Heere dicwijle vermanende ende voor oogen houdende, hoe vele hi hem heeft ghecost. O, dan siet hem niet sijn rechter noch sijn wraker, mer sijn alder genadichste vader, die met also wonderliker barmherticheyt wert beweecht, dat hi hem, (gelijc Joseph Gene .xlv.) niet langher en can onthouden, mer al vergeten ende vergeuen hebbende, en gaet hi niet traechlic, noch en seynt geen knechten, mer loopt selue snellic tot sijn verloren soonken, hem niet bekijuende noch slaende, noch hem viantscap oft wreedtheyt bewijsende, mer hem vriendelic om den hals vallende cust hem minlick, ende bewijst hem meer teekenen van vrientscappen, dan oft hi hem noyt vertoornt en hadde, hem
| |
| |
niet verwijtende, dat hi sijn vaderlick goet also oneerbaerlic doorgeslaghen heeft, ende sinen vader [M ro] die oneere gedaen heeft, hem oock niet vraghende, waer hi met alle dien goede gebleuen is. Mer hi voorcoemt sinen verlorenen sone met also sonderlingher liefden ende ouerualt hem met so sonderlingher ghenaden, hem so vriendelic cussende, recht oft hi daer mede segghen wilde: Mijn lieue sone sijt wel te vreden, en verslaet v niet, wi en willen van gheender onghenoechten spreken, maer laet ons peys soenen, ick en ben v niet meer gram, maer ick hebt v al vergeuen door Christum, ick en wil v niet slaen noch stooten, het is mi ghenoech dat ic v leuende sie. Als die sone dese wonderlike vaderlicheyt geuoelt ende gelooft die hem sijn vader ende alsodanigen vader, hem alsodanigen quaden sone bewijst, so wert hi met also gloeyender liefden ontsteken tot alsodanigen vader, dat hi hem niet langer in hem seluen can verbergen, mer hi berstet wt met minlike woorden ende seyt: Mijn vader, wie ben ic, of waer mede heb ict op v verdient, dat ghi mi noch dese vaderlicheyt soudt bewijsen, mi die te veel wel, alle die wrake verdient hebbe, die ghi met alle creaturen in tijt ende in eewicheyt ouer mi doen moecht, ghi doet mi te veel vaderlic veel meer dan een vader sijn alderbeminste kint dat hem noyt vertoornt en heeft. O, hoe mach mijn herte dese vaderlicheyt sonder breken gedragen. So hem de sone des onweerdiger bekent ende min daer na staet, so hem de vader meer doet, ende aensiende dat hi al naect ende verschoort is, so seyt hi van selfs, datter hem de sone niet af en vermaent [M vo] tot sijn knechten. Geringe haest v, en vertreckes niet, mijn vaderlicheyt en cans niet langer gelijden noch gesien, dat mijn liene sone aldus naect gaet. Daerom spoet v, en haelt hem geen quaet cleet mer
| |
| |
den eersten roc, dat is, dat eerste gelooue dat hi verloren hadde, ende den rinck, dat is, het teeken des geloofs, dat sijn de wercken der charitaten. Schoenen, dat is den loop totten Euangelie te vercondigen, dat hi aen hem seluen gheuoelt heeft. Ende brengt ons dat vet gemest kalf, dat also vet ghemest is in allen duechden ende verdienten om sijnder salicheyt, op dat hi daer af etende al vet ende groot groye in duechden, ende op dat hi alle dat goet, duechden ende verdienten Christi, door gelooue, in hem seluen hebbe, ende hem die also eyghen werden int ontfangene sijns testaments, als oft hise selue gewracht hadde. Ende doodet hem dat, dat is, geeft hem te kennen, dat het hem te lieue ende te goede ende ter salicheyt gedoot is. Ende laet ons eten ende weerschappen, recht oft hi segghen wilde, het en is in mijnder liefden niet genoech, dat hi mi ete, op dat hi in mi si, mer ic wil hem oock eten ende in mi trecken, op dat hi mi also na come, ia also een ende also godlic in mi werde, alst mogelic is, niet om dat hi puer suyuer ende volmaect is, mer om dat dese mijn sone doot was inder sielen, vol sonden ende gebreken, ende en conste hem niet geroeren, om yet goets te doen, ende te oeffenen, maer hi is nv weder leuende geworden, om dat hi van mi nam door tgelooue in Christum den rechten wech, sonder ey-[M ij ro] gen verdienten tot mi te comen. Den sanc ende dans beteekent de bliscap der conscientien. Waer af de outste sone, die inden acker was, die op sijnsselfs wercken ende rechtueerdicheyt betrout, werckende mer niet wt den gelooue, murmureert, want die wercheyligen en nemens niet wel, dat de sondaren so genadelic sonder haer verdienten rechtueerdicheyt ontfangen, ende haten Gods rechtueerdicheyt veroordeelende de sondaers die Deuangelie navolghen, maer so Matt .xxi.
| |
| |
staet, die sullen voor haer int rijc der hemelen gaen. Si en weten niet hoe veel dat de rechtueerdicheyt Gods beter is dan de rechtuerdicheyt des vleeschs, daer om so moet de valsche, dat is de vleeschelike rechtueerdicheyt om de warachtige rechtueerdicheyt gestoort werden. Dese outste sone en wilde oock niet int huys gaen, want de wercheylighen dalen om een cleyn sake vanden gelooue, ende vallen vander rechtueerdicheyt die si schijnen te hebben. De vader ginc wt door sijn godlic woort, vermanende sodanige tot ghewarige rechtuerdicheyt ende blijschap voor sijns broeders beteringe. Doen seyde hi totten vader: Siet, ic heb v aldus veel iaren gedient. Merct hoe dese wercheylighen haer roemen, dat si God dienen, ende sijn gheboden nemmermeer ouer en treden, welc de blinde menschen nemmermeer segghen en souden, waert dat si de onpuerheyt haerder wercken saghen, sose haer Isaias int .lxiiij. beschrijft. Voort seyde hi: Ghi en hebt mi noyt eens eenen bock ghegeuen etc. [M ij vo] Want de wercheyligen en sijn nemmermeer gasten des heylighen geests, want si en geuoelen nemmermeer ghewarige blijschap des heylighen gheests in haerder conscientien, mer si troosten haer seluen met beroemingen haerder heylicheyt ende haerder wercken, welcke nochtans vallen moet inden doot ende tentatie, mer na dat dese v sone sijn goet door geslagen heeft etc. Siet hoe de valsche heylighen dat benijden, dat de sondaers so lichtelic in genaden ontfangen werden, seggende: Men moet de gracie eerst met goede wercken, vasten, bidden etc. verdienen, Tvleesch en can niet verstaen, dat de verdienste des menschen min dan niet is. Wi moeten de gracie ende gauen Gods, alleen doer de goetheyt Gods ende de verdienten Christi vercrijgen. Hi antwoorde: Sone, ghi sijt altoos met
| |
| |
mi, so v dunct. Die valsche heyligen laten haer duncken dat si door de verdienten haerder wercken nemmermeer van God verscheyden en sijn. Ende alle dat mijn is: want ghi waent dat ghi mijn erfgenaem door v verdienten ende wercken sijt. Ghi moest verblijt hebben, want v broeder was doot ende is weder leuende geworden, dat is, den geloouigen is van noode te verblijden vander salicheyt haers broeders, maer de wercheyligen laten tgene dat van noode is, als haren naesten te dienen, medelijden hebben, verblijden van des naesten profijt etc. Maer dat niet van noode en is, noch dat God niewers geboden en heeft, als religioos werden, capellen, kercken, outaren stichten etc. dat houden si seer strengelic, verachtende tgeloo- [M iij ro] ue, tgodlik woort, liefde ende gewarige gerechticheyt. Aldus is dese bisprake een ghelijckenisse der wercheylighen die in haer wercken glorieren. Ende der sondaren wt puerder genaden van God vriendelic ontfangen, beteekent bi desen verloren sone. O hoe lichtelic wort dese verloren sone die doot was, weder leuende, ende hoe lichtelick wert hi versoent. Sijn vader en seyde niet, vangt, gheesselt mi dien boeue, maer doet hem alle gherief ende gemac. Ende binnen hoe corten tijt wert hi met ghelooue ende vruchten des geloofs ende met kennisse des Euangelijs verciert ende met God vereenicht. Om dat hi niet totter leelicheyt noch menichfuldicheyt sijnder sonden en ghinck, noch daer in en dubde, om met ghewelt daer berou wt te perssen. Noch dat hi niet na de erffenisse der sonen en stont, noch om costelic gecleedt te sijn met duechden, noch dat hi tot niemanden en liep om sinen noot te clagen, dan alleen tot sinen vader, noch hi en liep niet te Roomen noch sint Jacobs, maer om dat hi tot sinen vader selue ghinck, ende en liet dat niet om dat hi naect
| |
| |
was. Waer wt wi mercken moghen, welc de saken sijn dat veel menschen alle haer leefdagen ontbliuen, die nochtans goetwillich sijn, ende altoos na de duechden loopen sonder de minste duechde te vercrijghen, ende na een grondich steruen, welck si nymmermeer en beginnen.
Ten eersten, om dat si terstont na haer bekeeringe alder eerst totter menichfuldicheyt ende diuerscheyt der sonden gaen, daer altoos in dubben- [M iij vo] de ende ouerleggende de schade die si haer seluen daer mede gedaen hebben, om also met gewelt tot berou te comen, ende haer herten daer toe te dwinghen, Mer sosi in sulcker manieren daer meer om arbeyden, so si daer min geuoelen af hebben, ia eenige geuoelen meer lusts ende toeneygentheyt van dien dubben in de diuerscheyt der sonden, ende in de vuylheyt etc. dan berous. Nochtans maect de mensche hem seluen wijs, dat hi berou heeft, om dat hi dat also maect, het welc inder waerheyt niet dan een duyuelsche geueynstheyt en is: Want ten is niet moghelick dat eenich mensche warachtich berou soude moghen hebben, het en ware dat God in hem wrachte. Daerom so moetmen God eerst hebben, eermen warachtich berou ende oprechte duechden mach vercrijghen. Hierom, also lange als de mensche also veel totter veelheyt der sonden gaet, so en coemt hi nemmermeer tot oprecht leetwesen, mer als hi ghelijck die verloren sone totten vader gaet, ende een gemeyn leetwesen cort van alle sonden int gemeyn van God neemt, ghelijc Ezechias seyt, dat hi al sijn iaren in bitterheyt sijnder sielen herdencken soude. Hi en seyt niet elck iaer, noch elcke sonde bisondere, mer alle mijn iaren int gemeyn. Want also veel als God beter is dan de sonde, also veel ist beter datmen tot God met een generael berou van alle sonden int gemeyn gaet, alleen
| |
| |
om dat God onteert is, dan tot die versceydenheyt der sonden. Ten anderen, om dat hi na beuoelicheyt, inwendighe deuocie, smaeck etc. [M iiij ro] staet, gelijc of hi een kint ware, ende en wilt de slauernije niet lijden, Dat is, hi en wil de quellinge der sonden niet draghen, maer hi wil dier al quijt sijn, Ende hi siet al na de duechden, Recht of de duechden haer seluen in hem wercken souden, ende daerom en vercrijcht hijse niet, Ende hi siet al na de quaetheyt die hi geuoelt, Ende dubbet daer al in, Recht oft de onduechden ende quaetheden haer seluen wt der sielen souden verdrijuen, ende daerom behoudt hijse, want niemant en can die duechden inder sielen gewercken, noch de onduechden verdrijuen dan God alleene, alst hem belieft, Welc niet salichlic en mach geschieden, alsser de mensche ongelaten in is, ende en wil niet als een huerlinc ghemaect sijn als dese verloren sone. Keerende hem al van God totten duechden om die te vercrijghen, ende om den wercman te vercrijgen, ende daerom blijuet altoos ongedaen. Ende hi keert hem meer om de onduechden quijt te sijn, dan om den verlosser te hebben, ende daerom en wert hi daer niet af verlost. Hierom dede die verloren sone wijslic, die sonder middel doort gelooue in Christum tot sijnen vader ghinck, recht ofter noch duechden noch onduechden en waren geweest. Mer hi vercreech den wercman sijnen vader, die hem van al besorchde ende rijckelic versach, sonder sijnen toedoen, Men sal God de sonden int gemeyne belijden, ende tot God gaen om den wercman ende verlosser selue te vercrijgen, om daer af verlost te sijne.
Ten derden, om dat hi altoos totten knechten [M iiij vo] gaet, den eenen voor, den anderen na, sinen noot clagende die hem niet helpen en connen. Mer dese sone liet alle de knechten ende ginc totten vader selue, hem alleen sinen
| |
| |
noot clagende. Ende doen geboot de vader sinen knechten, ende gaf haer de macht ende dat beuel. De knechten en hebben die macht niet dan door dat beuel des Heeren. Daerom souden wi eerst tot onsen Heere Vader loopen, recht ofter gheen creatuere in hemel noch in aerde en ware. Mer alst van noode is, so salmen den Vader bidden, dat hi door sijn creatuerkens als door sijn instrumentkens wercke, op dat hem dubbele eere gheschiede, te weten, dat hi so snooden menschken dat behulp doet, dandere, dat hi hem gheweerdicht dat door so onweerdighe instrumenten te doen. Ten vierden, om dat hi den vader door sijn knechten niet en laet gewerden, noch en wils also niet hebben, noch en isser niet mede te vreden, so de godlike wijsheyt dat door sijn creatuerkens beschict, mer hi wilt aldus oft also na sijns selfs wijsheyt ende goetduncken hebben, oft anders dant de Vader beschict, ia waert dus oft so van eenen anderen etc. seyt hi, ick en soudts niet qualick nemen etc. Ten vijfsten, dat hi niet tot sijns vaders tafele en wilt gaen, om dat hi hem arm sonder duechden, vol quellagien geuoelt, oft om dat hi dit oft dat om beters wille heeft moeten doen oft laten, ende om dat hi aldus oft also niet bereydt, ende verciert en is met duechden, maer verschoert ende onuerciert. Als hem dunct dat hi daer alderbest toe bereyt is [(M v) ro] so gaet hi daer alder periculooste toe, Ende alshem dunct dat hi daer alder qualicste toe ghestelt is, so gaet hi daer alder salichste. En had dese verloren sone niet eer willen eten, voor dat hi al sat ende rijc had geweest van allen goeden, so had hi van honger moeten steruen, ende en hadde hi niet eer tot sijnen vader willen gaen, voor dat hi al costelic ghecleedt ende verciert had geweest, so had hi altoos naect gebleuen. Mer doen hi also hongerich ende ver- | |
| |
schoort tot sijnen vader quam, doen versade of veruulde hem sine vader ende cleede hem costelick, welc ons God gonne tot sijnder eeren
Amen.
|
|
Auteursrecht onbekend