|
| |
Des maendaechs Joan .viij.
Ic ga, ende ghi sult mi soecken, ende ghi sult steruen in v sonden, daer ic ga, en moecht ghi niet comen. Doen seyden de Joden. Wil hi hem seluen dan dooden? dat hi seyt, daer ick ga, en moecht ghi niet comen. Ende hi seyde tot hem lieden. Ghi sijt van beneden, ic ben van bouen, Ghi sijt van deser weerelt, ende ick en ben niet van deser weerelt. Daerom heb ic v geseyt, dat ghi steruen sult in v sonden, want ist dat ghi niet en ghelooft dat ict ben, so sult ghi steruen in v sonden. Doen seyden si
| |
| |
tot hem: Wie bistu dan? Ende Jesus seyde tot haer: Dat ic int eerste ende nv met v spreke. Ick hebbe noch veel van v te spreken ende te [H iiij ro] oordeelen, mer die mi gesonden heeft, is warachtich, ende wat ick van hem gehoort hebbe, dat spreke ick inder werelt, Ende si en verstonden niet dat hi vanden Vader sprac. Doen seyde Jesus tot haer. Als ghi des menschen sone verheffen sult, so sult ghi bekennen dat ict ben, ende dat ick niet van mi seluen en doe, mer also mi de Vader geleert heeft so spreke ic. Ende di mi gesonden heeft, is met mi. De Vader en laet mi niet alleen, want ick doe altijt dat hem belieuet. Als hi dit sprack, so geloofden daer vele in hem.
In dit Euangelie heeft Christus, ten eersten te kennen willen gheuen, dat hi willichlick ende onbedwonghen wt liefden totter doot soude gaen, In dien dat hi seyt, Ick ga, Recht oft hi segghen wilde, Ghi en sult mi niet tegen mijnen wille ter doot trecken, mer ick ga selue, niet derwaerts ghi mi dwingt te gaen, maer daer ick van selfs wt puerder liefden wil gaen. Ende dat is troostelick voor ons arme sondige menschen, ist dat wi van hem connen gheheb- [H iiij vo] ben vastelic te geloouen, dat hi ons so hertelicke lief heeft, dat hi so schandeliken doot geerne ende onbedwongen gestoruen is, ende niet alleen gheerne doen hi sterf, mer ooc te voren eer hi steruen soude doen hi dese woorden sprac. Daerom en seyde hi niet, ic sal
| |
| |
gaen, mer ick ga nv terstont metter begeerten, verlangende na de verlossinge des verlorene menschen, ende na de versoeninge mijns hemelschen vaders, welc hi al te claerlic door Esaiam int .liij. betuycht, seggende. Hi is gheoffert, om dat hijt wilde. Ende heeft hi ons alder snootste menschkens so lief, dat hi den doot voor ons gestoruen heeft, wat dinck en soude hi dan niet voor ons doen? Waendi dat hi onser vergeten can, die hi in sijn handen geschreuen heeft, so Esai .xlix. staet. Neen hi sekerlic, hi neemt ons so vaderlic ter herten, dat hi (so Paulus totten Hebreen seyt) coenlic voor ons treedt, ende onse sake beschict voor sijnen Vader voor ons. Ende als ons yet ontmoet, hi en laet ons niet, al schijnt hi ons dicwil te laten, wij staen hem te diere, Al waert (so hi door Esaiam seyt) dat een moeder haer kint mocht vergeten, dat si tot haerder herten gedragen heeft, hi en soude ons nochtans nemmermeer vergeten, ia sijn liefde is also groot totten geloouigen, dat geen moeder also sorchfuldich is haer kint wt den viere te trecken, als hi ons is om vaderlic bi te staen in alle onser noot, waer voor willen wi dan sorgen: als hi ons also vaderlic bistaet, ende niet alleen bi en staet, mer (so Deut .xxij. staet) bewaert als den appel van [(H v) ro] sijnder oogen, Hier mede wil hi ons ooc leeren ende gewillich maken, ooc al wt liefden ende niet wt bedwanc, dat wi doen, laten oft lijden, te volbrengen.
Ten anderen, dat de gene die hem of sijn Godlic woort niet en willen ontfangen, mer veruolgen als hi tegenwoordich is, ende hem seluen door sijn woort biedt met salicheyt ende alle sijn goet, mer willen door haer selfs verdiensten salich werden, of door eenen anderen wege tot God meynen te comen dan door hem, die den wech is, dat
| |
| |
is door tcruyce ende tgelooue, die sullen hem noch soecken, maer te vergeefs, ende sullen den absenten, als hi niet tegenwoordich en is, sijn presentie begeeren dien si veruolgen ende benijden als hi tegenwoordich is, mer ten sal hemlieden dan niet mogen gewerden, Also sal den dach ooc noch comen, die sijn godlic woort nv versmaden, of veruolgen, dat sijt sullen begeeren ende wel vele souden willen geuen, om eenen dach van des menschen sone te sien, mer ten sal haer dan niet georlooft werden noch gegonnet, ende want si sijn woort niet en hebben, so sullen si in haer sonden steruen, dat is, in haer ongelooue, Want waer twoort niet en is, daer en can geen gelooue sijn, ende waer geen gelooue en is, daer is verdoemenisse, so Christus Mar .xvi. seyt. Die niet en gelooft die moet verdoemt werden, Hier af van desen soecken seyt God door den Propheet Amos .viij. Ic sal v honger ende dorst gheuen, niet van broot ende wijn, mer van dat woort Gods te hooren, mer ten sal haer niet gebueren mogen, mer in haer ongelooue steruen, om [(H v) vo] dat sijt nv verachten ende veruolgen. Ende want si hem noch sijn woort niet en sullen hebben, so sullen si ooc niet mogen comen daer hi gaet, so hi hier seyt, Daer ic ga (te weten, tot mijnen Vader) daer en moechdi niet comen, want niemant en coemt totten Vader, dan door mi, Die den sone dat woort des Vaders verwerpen, die en moghen totten Vader niet comen, Ende al ist dat si dit edel woort nv moghen veruolghen, gelijc die Joden Christum tselue woort veruolchden, si en sullens niet eewelic connen veruolgen, gelijc de Joden Christus menscheyt nv niet en connen veruolgen, om dat si daer niet en connen gecomen, daer hi nv tot sijnder glorien sidt, want hi is haer nv te hooch geseten. Aldus, al wert
| |
| |
dat godlike woort nv veruolcht, si en mogens niet dooden, mer so de kinderen Israël meer verdruct worden, so Exo .ij. staet, so si meer wiessen. Also, hoe het woort des Euangelijs ooc meer veruolcht wert, so het meer wast, Hierom so laet ons vanden Heere nemen sijn godlic woordt met alder reuerentien aen te veerden, de wijle dat wijt hebben, ende in sijn licht wandelen, niet als de gene die Christum metten monde belijden, den welcken si nochtans niet eenen Christum en geloouen te wesen, dat is, dat hi onse rechtuerdicheyt, rantsoen, wijsheyt is, mer met vasten ghelooue, dat hi ons vanden Vader is geschenct voor ons eygen, met al dat hi is ende heeft, op dat ons de duysternisse onser eygender wijsheyt, wercken ende rechtuerdicheyt niet en begrijpen ende [wi] in ons ongelooue niet [(H vj) ro] en steruen. Ten derden so verstonden si dese godlike woorden verkeerdelic, Recht oft Christus hem seluen had willen dooden, Gelijc een ongeloouich mensche de woorden Gods altoos verkeert, want so .i. Cori .ij. staet. Een natuerlic mensche en verstaet niet dat God aen gaet, Waer af Christus de redene hier geeft, seggende. Ghi sijt van hier beneden, ende vander werelt, dat is vleesch, welck niet dan vleesch en kent, Daerom, al ben ick wt den hemel gecomen, ghi en cont noch en wilt dat niet verstaen, dat ic niet alleen mensche inder aerden geboren ben, mer ooc God vanden hemel neder gecomen, om de menschelike natuere aen te nemen. Ic en ben vander werelt niet, dat is, ick en ben so aertsch noch so wereltlic niet, dat ic om persecutie te ontgaen, mi selue sal dooden, welc niet hemelsch noch Godlic en ware, mer duyuels ende aertsch, welc ghi niet geloouen en wilt, ende houdt mi voor aertsch gelijc ghi sijt, mer ic heb v gheseyt ende segt noch, ist dat ghi niet en gelooft dat ict ben, ghi sult
| |
| |
in v sonden, welc alle gader wt die eene sonde comen, steruen. Doen seyden de Joden, ghi segt dat wi geloouen souden dat ghi sijt, segt ons wi sijt ghi? Jesus antwoorde, Ick ben geheelick dat woort des Vaders dat met v spreect, ende dat ick nv spreke, dat sal tot vermeerderinge uwer verdoemenisse sijn, om dat ghijt niet en gelooft Leerende dat Christus ende sijn woort een sijn, also Joan .i. staet. Ende om dat si dit niet en geloofden, daerom seyt Christus, dat hi vele van haer [(H vj) vo] te seggen ende te oordeelen heeft. Want dat Euangelie dat Godlic woort ordeelt ende verdoemt alle onse dingen, ende alder menschen rechtuerdicheyt. Daerom meynen de geueynsde heylighen dat si een rechtuerdige sake hebben, dat als ketterie te haten ende te veruolgen, mer al houden sijt daer voor als valscheyt ende logene, God die Vader houdt dat voor de bloote waerheyt, want het coemt wt hem, die warachtich is, daerom seyt Christus, Ghi verdoemt dat mine, mer het en is mijn niet, maer des geens die mi gesonden heeft, ende die is warachtich, Ende want ic dan inder werelt tgene spreke dat ic inder eewicheyt bi mijnen Vader ende van minen Vader die mi gesonden heeft, gehoort heb, so moeten mijn woorden leeringe ende oordeel ymmer warachtich sijn. Mer si waren so verblint, hoe wel hi haer so dicwil van sijnen Vader hadde geseyt, dat si niet en verstonden, dat hi dit van sij[nen] vader seyde, dat si noch niet bouen den mensche verstaen en consten. Mer so Christus haer voort seyt Als si den sone des menschen verhoocht sullen hebben, ende hi verresen is, so sullen si bekennen dat hijt is, ende dat hi wt hem seluen niet gedaen en heeft, mer so hem de vader geleert heeft, dat is door de doot ende verrisenisse Christi verclaert dattet Euangelium Christi, de cracht Gods is, so Roma .i. staet. Ende dese
| |
| |
cracht wil hi int cruyce bekent hebben als hi verhoocht wert. Ende desghelijcs so wil hi sijn woorden ende wercken bekent hebben int cruyce, want waert cruyce na den woorde volcht, dat is [(H vij) ro] warachtelic sijn woort ende sijn werck, daer aen bekentmen dat het niet menschelick en is, mer die crachte des Vaders, wt wiens wille Christus al gedaen ende gesproken heeft ende niet wt hem seluen, Ende al was hi van hem gesonden, hi en was van hem niet verscheyden. Also Christus hier belijdt, seggende Joan .xij. Die mi gesonden heeft die is met mi, die Vader en heeft mi niet alleen gelaten, want ic doe altoos dat hem behaechlic is, welc een troostelic woort voor ons is, die so dicwijle doen dat hem van onsent wegen mishaget, ya wi en connen niet gedoen dat hem van onsent wegen mocht behagen. Mer want Christus altoos voor ons gedaen heeft dat hem behaecht, daer om so behagen wi geloouende in Christum, altoos door Christum. Dat welcke ons gonne die Heere in sijnder eeren eerlicheyt Amen.
|
|
Auteursrecht onbekend