|
| |
Des woonsdaechs Math .xij
Somige vanden scriben ende Pharizeen antwoorden, seggende. Meester wi wilden geerne een teeken van v sien. Ende hi antwoorde ende seyde. Dit quade ende ouerspelige geslachte soect een teeken, ende haer en sal geen teeken gegeuen werden, dan [(E v) vo] dat teeken des Propheten Jonas. Want gelijc als Jonas was drie dagen ende drie nachten in des
| |
| |
waluisch buyc, also sal des menschen sone drie dagen ende drie nachten sijn midden inder aerden. Die lieden van Niniue sullen opstaen int ordeel met desen geslachte en sullen dat verdoemen, want si deden beteringe door Jonas prekinge Ende siet hier is meer dan Jonas. Die Coninginne vant oosten sal opstaen int ordeel met desen geslachte, ende sal dat verdoemen, want si quam van dat eynde der aerden, om te hooren Salomons wijsheyt, ende siet, hier is meer dan Salomon. Vvanneer de onreyne geest van eenen mensche wtgeuaren is, so doorwandelt hi de drooge plaetsen, ende soect rust ende en vint geen. So spreect hi dan, Ic wil wederkeeren in mijn huys daaric wtgegaen ben, ende daer comende, so vint hi dat ledich, geueget ende verciert. Dan so [(E vj) ro] gaet hi ende neemt tot hem seuen ander geesten die arger sijn dan hi selue, ende wanneer si daer in comen, so woonen si daer, ende dat leste des menschen wert arger dan dat eerste. Also salt ooc desen argen geslachte gaen. Als hi noch totten volcke sprac, siet sijn moeder ende broeders stonden daer buyten, die begheerden met hem te spreken, Doen sprac een tot hem. Siet v moeder ende v broeders staen
| |
| |
daer buyten ende begeeren v te spreken. Hi antwoorde ende sprac totten ghenen die hem dat seyden, Vvie is mijn moeder, ende welck sijn mijn broeders? Ende wtstekende de hant ouer sijn discipulen, sprac hi. Siet mijn moeder ende mijn broeders, want wie daer doet den wille mijns Vaders die inden Hemel is, dieselue is mijn broeder, suster ende moeder.
Die eygen wijse menschen comen vele later ten rechten gelooue dan de simpele, ongeleerde ghebreckelijcke menschen, want si en sullen niet geloo- [(E vj) vo] uen voor dat si van buyten versekert sijn door eenich wtwendich teeken, welc geen gelooue, mer een geuoelen oft een sien is, Ende al hadden si dat teeken, si en soudens niet geloouen, want si hebben dese daghelicse teekenen, ende daer toe Moysen ende die Propheten, ende nochtans en geloouen si niet, desgelijcs willen si ooc seker sijn van haerder salicheyt ende voorsienicheyt Gods, Mer sulcken quaden geslachte dat God tempteert en sal ick anders geen teeken geuen dan dat teeken Jone des Propheten, Want gelijc Jonas doen hi den Niniuiten niet en wilde prediken, vanden waluisch wert verslint ende was daer drie dagen ende drie nachten, ende wtgaende, was hi den Niniuiten een stercke predicant, ende dat hi daer drie dagen ende drie nachten in bleef ende daer weder wt ghinck, was haer een teeken dat hi tot haer gesonden was, den geloouenden ter salicheyt, mer den ongeloouigen tot een sware verdoemenisse oft oordeel. Also dat Christus nae drie dagen weder glorioselic verrees, was den Joden, ende ons allen, [een teeken] dat hi van Gode ghesonden was tot een verrij- | |
| |
senisse ende salicheyt ende glorie, den geloouigen. Recht of Christus seggen wilde. Mijn doot is v een teeken van uwer rechtuerdichmakinge, ist dat ghi vastelic ghelooft daer door salich te werden, gelijc Jonas den Niniuiten. Andere teekenen die ghi vanden hemel begheert en souden v niet profitelic sijn ter salicheyt, mer seer schadelic, want si souden tgelooue hinderen. Mer den gelouigen die niet en twifelen, mijn doot heeft al haer [(E vij) ro] onsalicheyt ende verdoemenisse ghedoot, ende voor alle haer sonden voldaen, ende derren haer daer vrolic op getroosten, in doot, ende in leuen, dien is dat eenige teeken, mijn doot, een versekeringe haerder eewiger salicheyt.
Ende dat si anders gheen teeken haerder predestinatien en begeeren dan sijn doot ende verrijseuis, ende gheerne om sijnder liefden verdoemt wilden sijn oft hem beliefde, die sijn der waerheyt versekert dat si tot deewige salicheyt voorsien sijn. Mer diet niet vanden Heere en willen nemen te geloouen, si en hebben een ander teeken vanden hemel, doer welcke si daer af versekert worden, ende die Deuangelie der doot ende verrijsenisse Christi gehoort hebben, ende dat wederstaen ende verachten, die sijn swaerder oordeel verwachtende dan de Niniuiten, want si doer Jonas prekinge bekeert werden, daerom sullen de Niniuiten tegen de veruolgers ende versmaders des Euangelijs int leste oordeel op staen om dat si niet en hebben willen geloouen, mer aenbidden de wercken haerder handen, welc Job seyt, dat de aldermeeste boosheyt oft onrecht is, want si blasphemeren God, scriuende hem seluen dat toe, het welcke Gode alleen toebehoort, te wetene, die salicheyt ende voldoen voor de sonden, ende aldusdanige houerdige rechtuerdige, die in sinen wercken betrout oft ooc in eenigen vleesche, die is vele quader voor Gode, dan eenich
| |
| |
ootmoedich sondaer, die geheelic van hem seluen ende van alle sinen doene despererende, alleen op Christum betrout, ende hem seluen sondich allendich [(E vij) vo] bekent. Want hoe swaerlic yemant gesondicht heeft, hi mach lichtelic tot God bekeert werden, die sijn sonden voor sonden hout, mer die houerdicheyt des rechtuerdigen is der genaden int opperste contrarie. Ende die der blooter waerheyt wederstaende, op sijnder wercken gerechticheden betrout, die heeft een vele openbaerliker teeken, dat hi vanden duuel beseten is, dan oft hi van buyten beseten, hem seluen verscoorde ende raesde. Hierom, dat Christus alle betrouwen op ons seluen oft op eenige vleesch soude te niet doen in ons, so heeft hi dat selue verworpen, ende en siet dat in sijn gebenedide moeder niet aen noch in sijn heylige broeders oft sancten, gelijc die Euangelist wel te kennen geeft, segghende, dat, doen Christo sijn moeder ende broeders begeerden te spreken, dat hi doen antwoorde. Wie is mijn moeder ende mijn broeders? Ende sijn hant wtstekende tot sinen discipulen, seyde hi: Siet mijn moeder ende mijn broeders. So wie den wille mijns Vaders doet die inden hemel is, dat is mijn broeder, suster ende moeder. Recht oft hi segghen wilde, ist dat si den wille mijns Vaders niet en volbrengen, so en salt haer niet profijtelic sijn, dat si mijne moeder ende broeders na den vleesche sijn. Dit heeft Christus tot onser leeringe willen doen. Ten eersten, om dat hi die ongeordineerde affectie van vrienden ende magen in ons soude dooden. Want also lange als die in ons leeft ende wi daer wt wercken, so en dragen wi geen gemeyne godlicke liefde, Ende als dien dan [(E viij) ro] yet miscoemt, so werden wi lichtelic geturbeert, ontvreedt ende ontsaet van binnen. Nochtans als een mensche die
| |
| |
natuerlicheyt geuoelt, ende daerom niet en doet noch en laet, so moet hijder hem vanden Heere nemen in te laten ende te lijden, den Heere biddende dat hijt versie, alst sinen wille is.
Ten anderen, dat hi dat betrouwen te niet soude doen, dat wi tot eenigen sancten oft sanctinnen hebben oft tot eenigen creature in hemel oft aerde. Hierom so seyt de Prophete Jer .xvij. Vermaledijt si die mensche, die op eenen mensche betrout, ende stelt eenich vleesch tot sijnder stercheyt. Want betrouwen oft geloouen, hope ende liefde, sijn godlike duechden die geen obiect oft tegenworp en mogen hebben dan God alleen. Als wi dan onse betrouwen op eenigen creature in hemel oft inder aerden stellen, dan alleen op Christum so doen wi afgoderije, ende tegen deerste gebot, verbiedende dat wi geen ander goden en sullen hebben dan God alleene. Daerom ist al supersticie, datmen die heyligen aldus eert ende dient, wij souden onse betrouwen doer die heylighen tot God leeren stercken, peysende, heeft haer die hooge godheyt vernedert dien armen creatuerken also genadich ende gonstich te sijn, so en derf ick niet mishopen hi en is mi oock ghenadich ende gonstich. Ende den Heere louen ende gebenedijen dat hi daer so wonderlic in gewracht heeft. Alsmen die santten anders eert oft dient, so en doetmen haer niet lieue, mer groot leedt, want al [(E viij) vo] hadden si alle eere ende dienst, si gauense God, ende al hadden si alle aertsche goet, si soudent den leuenden armen geuen, also si in haren leuen wel bewesen hebben, hoe vele te meer nv si dat niet en behoeuen noch haer geen profijt en mach doen? Daerom mishaget haer so grotelic, datmen nv haer beelden so costelic vercyert, oft daer licht voor stelt, die altoos dat eewige licht aenscou- | |
| |
wen, ende metten cortsten gescreuen, datmen yet aen haer verdoet, het si in pelgrymagie, vercieringe, et c. daer den armen wel mede geholpen soude sijn. Ten derden als ons vrienden oft magen hinderlic souden sijn aent Euangelie te leeren oft te beleuen, oft te preken, dat wi daer veel meer dmaechschap der sielen, dan der lichamen moeten achten, ende daarom vraechde Christus: wie is mijn moeder
ende mijn broeders? Recht oft hi seggen wilde: Nv ic becommert ben met dit hemelsch werc, so en ken ic moeder noch broeders die mi na tvleesch bestaen mogen, mer ic acht der sielen meer. Ende hi stac sijn hant wt tot sinen discipelen, die sijn salige leeringe begeerlic indroncken, seggende: Dit is mijn moeder ende broeders. Hier en is geen onderscheyt van iaren noch personen, gheen aensien van maechscap: So wie den wille mijns vaders onderdanich is dat is mijn suster, broeder, ende moeder. Ende wie den wille mijns vaders gehoorsaemst is, die bestaet mi naest. Dit heeft ons Christus int Euangelie geseyt: Die sijn vader ende moeder niet en haet, die en can mijn discipel niet sijn (verstaet) [F ro] als si hem letten aent Euangelie, so moet hijse haten, seggende met Christo tot Petrum: Gaet van mi satan, ghi en verstaet niet dat God aengaet, etc.
Men vint ooc somige menschen die met inwendige oeffeninghen om gaen, die ooc al teekenen oft geuoelen van God begheeren, om te weten hoe si met God staen, ende hoe si meer na teekenen sien oft haken, so si daer min af weten, so Psal .lxxiij. staet: Si hebben haer teekenen tot teekenen gesedt, ende si en bekendens niet. Ende dese souden wel vanden duuel yammerlic bedrogen worden, die na haer beuoelicheyt yet willen leeren kennen, want Christus en wil ons geen ander teeken geuen, noch en wil
| |
| |
niet dat wi ons op eenich inwendich oft wtwendich geuoelen verlaten, mer alleen op sijn salighe doot ende verrijsenisse, niet twijfelende, hoe sondich wi tot noch toe geweest sijn, wi en sijn daer doer salich. Welc ons God geue tot sijnder eeren. Amen
|
|
Auteursrecht onbekend