99 beesten en een boer
(1854)–Hippoliet van Peene–
Auteursrechtvrij
[pagina 25]
| |
de weduwe.
Jan, uw broeder is een monster....
jan.
Zoudt de 't denken... meetje.... ha, zie 't kan wel gebeuren, ook.
de weduwe.
Ik hoop dat gy dien schelm, dien deugniet nimmer meer zult bezien.... ik verbied het u, hoort gy, ik verbied het u.
jan.
't Is spytig, meetje.... en dat is natuerlyk.... 'k zie myn broere Petrus fameus geerne.
de weduwe.
Zie hem geerne zoo veel ge wilt, maer van verre, van zeer verre, want als hy nog den voet rond de hoeve zet, gy zult het met my te doen hebben. (Ter zyde.) Ik moet hem met den eersten keer toonen dat ik meester ben, want dat 'k hem vandaeg een koe gaf, hy zou morgen een peerd willen. Daer is maer een middel om met de mans om te gaen, dat is van u nooit over den kop te laten zien. (Luid.) Weet dan, arme onnoozele sul, dat hy in staet is u geheel te bederven.... Die soldaten! zy hebben alle gebreken.... zy drinken, rooken, vloeken en loopen by de vrouwen. - Kom hier.... nader.... nader.... zoo.... bekyk my eens.... zie eens hoe knap, indien dat opgepoetst ware.... (Zy slaet hem op de wang.) En die halsdoek.... en dit ondervest.... hoe is dat aengedaen?... (Zy schikt het.) (Ter zyde.) Hy is nog zoo groen, hy heeft voor geen cent behaegzucht. (Luid.) Welnu, wat zegt men?
jan.
Men zegt: dank u, meetje.
de weduwe.
Meetje! altyd meetje.... ik wil niet dat gy my nog alzoo noemt, ik heb het u alreeds verboden. | |
[pagina 26]
| |
jan.
Ha! 't is waer, meetje!... maer 't is dat 'k niet en durf.... ziet de 't....
de weduwe.
Dat is een schat, alzoo een jongen.... kom.... kom dan by my.... zeg my, weet gy waeraen men zich verbindt als men gaet trouwen?
jan.
Wel.... ei!.... dat is nu 'en zeggen.... men verbindt zich mêe 'en vrouwe.
de weduwe.
Men verbindt zich haer te beminnen, haer te gehoorzamen, haer gelukkig te maken.... Verstaet ge dat?....
jan.
Ja 'k, ja 'k, meetje.... 't is te zeggen.... daer of daer omtrent.
de weduwe.
Gevoelt gy den moed daer toe!
jan.
Ja 'k, meetje!
de weduwe.
Altyd meetje!.... Kom, probeer eens.... geef my alzoo van die vriendelyke namen.... heet my myn hertje, myn ratje.... myn poezeken.
jan.
Ho! ho! voor geen hespe.... daervoor respekteer ik u te veel.
de weduwe.
Maer ik wil niet dat ge my respekteert.... ik wil dat ge my bemint.
jan.
U beminnen, u beminnen! maer moet ge my dat vragen?... O kyk! meetje, ik bemin u als of ge al te gelyk myn vader, myn moeder, myn onkel en myne tante waert, zonder te rekenen myn meetje.... U niet bemin- | |
[pagina 27]
| |
nen! die my gedoopt hebt.... die my van hoofd tot de voeten in 't nieuwe gesteken hebt.... die my 'en nieuwjaer gekocht hebt en 'nen man voor de soldaten.
de weduwe,
ter zyde.
Hy begrypt niets.
jan.
Ha! dat zyn van die dingen die men niet vergeten kan, meetje. Nr 4. Aria.
Van myn geboorte was ik weeze
En gy deedt my gedurig goed,
Ik zal 't u loonen, maer ik vreeze
Dat nooit myn herte uw wensch voldoet.
Als 'k mêe u trouw, 't is wel 'en beetje
D'erkentenis voor u die ik weerdeer,
Gy kocht my eenen man, zoo meetje,
'k Geef u een in de plekke weêr.
de weduwe,
hem streelende.
Ja, ja.... gy zyt een kleine goede jongen.... gy zyt zeer braef.... maer ge moet my beloven altyd wys te blyven, nooit naer uwen slechten kerel van broeder te luisteren, en vooral nimmer iemand anders dan my te beminnen.
jan.
O meetje! ik beloof het u.... en dat zal niet moeijelyk zyn om myne belofte te houden.
de weduwe.
Hy is bekoorlyk!... Niet een gebreekje.... o ik zal er mede doen al wat ik wil. |
|