|
| |
Zesde Tooneel.
De Vorigen, JAN.
met den Oostvlaenderschen boerendialekt.
Dat moet langs hier zyn, bachten de kerke.... 'lyk zy my gezeid hébben. He! zegt my 'nen keer, vriendschappen! weet de gy niet waer myn meetje woont? als ge zoo goed wilt zyn. (De weduwe ontwarende.) O jongens! daer staet ze voor mynen neuze.... Meetje!... och! meetje!...
Wel ja.... ik ben het.... jongen....
Maer, ik bedrieg my niet.... 't Is Jan.... 't is myn broeder.
| |
| |
Hoe.... gy.... ge zoudt gy myn broêre Petrus zyn.... myn broêre de soldaet.... met moestachen en eene soldatenkazakke aen.
Wel zeker.... kom.... kom my omhelzen.
hem omhelzende.
Met plesier.... he wel! ge meugt my gelooven of niet, maer 'k en zou u op myn ziele niet herkend hebben. Weet ge wel, dat ge verduiveld veranderd zyt, sedert dat ge onder de militaire troepsoldaten gegaen zyt.
Ja, jongen! men is geen boer meer; men is mensch geworden.... 't is 't beste van den militairenstaet.
Hewel, 'k zyn opregt content van u te zien.... Meetje, daer is 'en brokke papier van mynheer den conteleur van 't aktrooi, die myn beesten laten passeeren heeft. Wy zyn al te gâre in goede gezondheid aengekomen.
't Is wel, jongen, zeer wel.
Sies de koeijer heeft ze in den stal gedaen.... Ha! wacht eens, meetje.... er mankeert een.
kwaed.
Hoe, er mankeert een?
't En is myn fyte niet.... Magineert u dat 't den eersten keer van myn leven is dat 'k zoo verre geviageerd hebbe, dry mylen en half.... Omtrent half wege, zie ik 'en schaep die 'en mankement aen zynen achtersten poot scheen te hebben en de anderen niet kon opvolgen....
| |
| |
Wat hebt de dan, myn beestje! zeg ik het zoo?... 't antwoord my: Bêe! bêe! bêe!... 'k versta vliegens dat 't arm schaep ziek is.... ik make niet veel beslag, ik werp het op mynen nekke en we gaen onzen weg voort de een beeste op d'andere. Een beetje verder, kom ik 'nen vent tegen meê 'nen lynwaedschen kiel aen en 'nen schoonen hoed op van ten minste veertien pauwen.... Ik zeg in myn eigen: dat is zeker 'ne ryke kadé.... of ten minste 'ne boer die 'en gedoe heeft van vier peerden. Hy begint met my over 't een en over 't andere te kouten.... hy was fatsoenelyk men kan niet meer, 'k moet 't zeggen ter zyner eere.... Daer begint hy met eenen te roepen: och heere God! och heere God! och heere God! dat schaepken heeft den typhus.... geheel de kudde is naer den duivel, als ge het nog tien minuten by de anderen laet.... Ge kunt wel denken dat 'k zoo bleek wierd als 'ne heetekoeke.... Als die brave vent myne bangheid zag, begon hy my gerust te stellen, hy zei dat hy peerdemeester was, en hy heeft myn schaep meê gedragen om het te genezen.
Hoe domoor! en gy hebt hem myn schaep laten medenemen?
Hy zal het weêre brengen tusschen dit en veertien dagen, hy weet waer ge weunt.
Maer Uilegat die ge zyt, gy zyt bestolen.
Bestolen... ho! zoe 'k wel.... 'k zyn zeker dat 'ne peerdemeester was.... zoo dan, meetje, dat 'k maer negen en negentig beesten meêgebragt hebbe.
lachende.
Hewel! ge moogt zeggen dat ge de honderste zyt, kadé.
| |
| |
kwaed.
Maer dat maekt myne rekening niet.... daer ontbreekt my een schaep.
Maer als ik u zeg dat hy 't zal weêre brengen.
Ja wacht er na, maer en vast er niet na... Kom, gy zyt maer een dommerik, een jangat, een uil, en dat het niet meer gebeure of gy zult het tegen my te doen hebben.
(Jan schynt teenemael neêrslagtig.)
ter zyde.
Welaen, 't is fraei.... dat begint proper.
ter zyde.
O wat genie van eene vrouw! men brengt haer negen en negentig schapen en seffens zegt zy: daer is een te kort.... Wat kop voor den calcul! In myne school zou zy primus zyn in de arithmétique.
Sa, laet eens zien.... broeder.... spreken wy van wat anders. - Naer het my voorkomt is het niet alleenlyk om schapen te brengen dat gy hier gekomen zyt?
met bloodheid.
Hoe, broêre.... zou de al iets van de reste weten.... ha! kyk!... volgens 't geen my meetje gezeid heeft... en 't geen zy in 't wethuis geschreven hebben.... he! he! he! ge zoudt lyk gelooven moeten dat.... ja.... ja.... 't schynt gedecideerd te zyn.... is 't niet waer, meetje.... ge vindt gy dat 'k meê u.... zou moeten trouwen.... ho! meetje! ge zoudt ge myne vrouw worden... ho! ho! dat is aerdig! geheel myn lyf begint te kittelen als ik het denk....
't Effekt en kan niet missen.... Al de Ram's zyn alzoo;
| |
| |
en ik zelf, over dat ge my ziet.... als ik eene schoone vrouw....
Ik begryp u.... de décence voor alles.... Demi tour à droite en ik fileer.
Wat! wat!.... gaet de weg, Petrus?
De drommel! 't schynt dat myne presentie madame geneert.
Welnu! als ge wilt dat 'k u de waerheid zeg, 't is waer.... de militairen steken my tegen.... ik kan geen militairen gelyden... En 'k beb dien afkeer te danken aen mynen eersten man, die garde champetter is geweest.
Is het waer ook! ga ik de plaets van eenen garde champetter overnemen.
Stillekens, stillekens, gebuervrouw... ne brusquons pas l'affaire... Ge kunt geen vliegen meê azyn vangen.
tegen De Letter.
De weduwe begint my in den neus te kittelen... zy hangt de neute uit en 'k geloof dat ze 't achter de mouw heeft.
Hoor 'nen keer, broêre, z'heeft misschien in den fond gelyk.
| |
| |
Allez, laet my gerust... gelyk!... dat is een beetje te straf. Madame weduwe... ik heb uwen naem vergeten... madame, gy zyt wel gelukkig dat gy myn Uilegat van broeder gevonden hebt om er u eenen derden man van te maken... want het moet een gebreveteerde dommerik zyn om zich zelven present te doen van een vrouw, voor welke hy zal moeten dansen gelyk ze schuifelt.
Brigadier! gy zyt een opwinder... een slechte kerel...
Omdat ik zeg dat myn broêr zal moeten staen waer den bessem staet.
Dat is te veel... en ik weet niet...
Allons! allons!... laet ons ons niet kwaed maken... que diable! - Oorlogzuchtig kroost van Mars, eerbiedig eene zwakke creatuer.
van den eenen naer den anderen loopende.
Broêre!... meetje,..
't Is een revolutionnaire... een deserteur.
Aria No 3.
Ik ben zoo kwaed! hoe slaet dat domoor mis.
Ach! kon hy nog van zyn folie genezen!
Ik wed eer het zes maenden verder is
Zal 't huwelyk geheel om zeepe wezen.
G'hebt twee mael reeds geproefd het echtezoet;
Waerom uw mage 't overlasten?
My dunkt dat g'uw bekomste al hebben moet
En gy voortaen kunt blyven vasten.
| |
| |
sprekende.
Onbeschofte! die beleediging zult gy my betalen.
Ik ben zoo kwaed! o wat een ergernis!
Vertrek op staenden voet, vermetel wezen!
Of ik zal u in de gevangenis
Van uwe stoutheid doen genezen.
Wat kwaedheid toch! en wat een ergernis!
Och! wilt toch beiden wat bedaerder wezen.
Kom, heer soldaet, verwyder u, want 't is
Voor niet dat gy zyt opgevezen.
Zy zyn zoo kwaed! ik ben vol kommernis;
Waerom is meetje's gramschap zoo gerezen.
Zy kyven en ik wete niet wat 't is;
Wat mag daervan toch d'oorzaek wezen?
(De Letter vertrekt, Pieter medegeleidende.)
|
|
Auteursrechtvrij