99 beesten en een boer
(1854)–Hippoliet van Peene–
Auteursrechtvrij
[pagina 28]
| |
de weduwe.
Ik kom.
doka,
Jan ziende.
God!...
jan.
Ach! 't is Doka Wytinck! (Tot haer loopende.) Dag.... Doka Wytinck! dag!
de weduwe.
Wat beteekent die gemeenzaemheid?
doka.
Kyk! 't is Jan Ram.... Dag Jan Ram, dag!
de weduwe.
Zy kennen malkander!
doka.
Zeker tante.... 't Is 't Uilegat, gelyk zy hem altyd heetten.
jan.
'k Geloof 't wel dat we malkander kennen.... en al van overlang.... We zyn van dezelfde parochie.
de weduwe.
Ha!
jan.
We hebben altyd te gâre de koeijen gewacht.
de weduwe.
Ja....
doka.
In de meerschen....
jan.
Ja, ja, en langs de grachtkanten ook....
de weduwe.
Is het waer?...
jan.
De pure waerheid.... o jongens! we hebben ons fel geamuseerd te gâre, is 't niet waer.... Doka?...
doka.
O ja we.... Jan.... | |
[pagina 29]
| |
de weduwe.
En wat deedt ge zoo te samen om u te amuseeren?...
doka,
haperende.
Ei!....
jan,
even.
Ei!...
de weduwe.
Is dat al?...
jan.
We lieten de beesten weiden....
de weduwe.
En vervolgens....
doka.
Vervolgens, tante.... ei.... we keken naer omhooge.... naer de lucht....
jan.
Azoo!....
de weduwe.
Naer de lucht?
jan.
Ja, den eenen nevens den anderen... We stonden daer somtyds alzoo dry uren, vyf uren.... te kyken tot dat het avond werd....
doka.
Altyd den eenen nevens den anderen.
de weduwe.
En vervolgens?...
jan.
We bezagen malkanderen....
de weduwe.
En wat zegdet gy?
jan.
Niets....
doka,
met veel bloodheid.
We bezagen malkanderen herdoens.... | |
[pagina 30]
| |
jan.
En altyd herdoens.... en 's anderdaegs wederom 't zelfde.... altyd herdoens....
de weduwe.
Eene zonderlinge bezigheid. (Ter zyde.) Gelukkiglyk dat de eene zoo dom is als de andere. Maer malkander bezien is reeds te veel.... en ik zal daer wel halte op weten te leggen.
Nr 5. Aria.
jan.
Als ik heur alzoo bezag
'k Voelde 'lyk 'en singelinge.
doka.
En ik, 't was zoo'n aerdig dingen
Dat 'k lyk zot liep heel den dag.
jan.
's Avonds na het koeijenwachten,
Slaep wel! riep heur zachte stem.
doka.
En dan droomde ik heele nachten
Van ons beesten en van hem.
te samen.
jan.
Wat plesier! wat leute! o Jeetje?
Waer is toch die tyd gegaen?
Hoe beziet ge my daer, meetje!
Heb ik kwaed daermêe gedaen?
doka.
Wat plesier! wat leute! o Jeetje!
Waer is toch die tyd gegaen?
O ik wist het wel; geen beetje
Kwaed heb ik daermêe gedaen.
de weduwe,
ter zyde.
Zoo een paer domme zielen, met hun bezien zouden in staet zyn.... Ik ga hen bang maken.
Zelfde aria.
Weet, onnooz'len die ge zyt,
Iets wat 'k u niet mag verzwygen;
Daervan kunt g'een koortse krygen
Die u op het kerkhof smyt.
| |
[pagina 31]
| |
jan en doka, te samen.
O myn hemel!
de weduwe, ter zyde.
Goed! ik stoke....
doka.
Is 't opregt?
jan.
Wat leelyk ding!
En bezie my niet meer, Doke,
Want 'k gevoel al huivering.
herneming.
Wat verdriet! wat pyn! o Jeetje!
'k Dacht me leven daer niet aen.
Maer is het toch zeker, meetje,
Dat daer koortsen uit ontstaen?
doka.
Wat verdriet! wat pyn! o Jeetje!
'k Dacht me leven daer niet aen.
Maer, niet waer, g'hebt ons 'en beetje
Willens om den tuin doen gaen?
de weduwe.
O geloof maer vast uw meetje,
't Is zoo zeker als w'hier staen;
'k Ken het fyn en 'k heb een beetje
Deze kwalen gâ geslaen.
de weduwe.
Welaen, meisje, volg my.... En gy, myn kleine Jan, ik zal zoo even by u komen, want het werk gaet voor alles. Wy zullen dan de schapen te samen in den stal gaen tellen.
jan.
Van dage, meetje?
de weduwe.
Zekerlyk. (Ter zyde.) Wy moeten hem met eenen toonen dat er hier maer een is die een wil heeft. (Luid.) Ja, jongen, ik wil dat men altyd bezig zy.... dat er gewerkt worde van 's morgends tot 's avonds, den eenen dag gelyk den anderen.
| |
[pagina 32]
| |
jan.
't Is wel, meetje, zeer wel.
de weduwe,
ter zyde.
't Is witte brood zoo een man.... maer om het even.... wy moeten op onze hoede zyn. (Luid.) Wacht een beetje.
(Af in huis.)
|
|