Princeliicke deuiisen

[p. 408]

CLXXXVII. Mirandum Natura opus.

Het is een vvonder vverck en gave der Naturen,
Dat in den eelen stam de deuchden blijven duren.

Dees schoone Lelie-bloem (ô wonderbaere dingen!)
Sien ic wt elcke sijd' een Gouwe-bloeme bringen.

VVat heeft dit te bedien? waer henen wilt dit gaen?

Ick sien een gouden croon op dees drij bloemen staen.

Dit zijn de wercken Godts, en gaven der Naturen,
Als in een edel hert de deuchden lange duren.

Die d'eene deugt becomt, becomt al d'ander haest:

En soo wort hij door deucht vol deuchden in het laetst.

VOor beyde de Margrieten, te weten van Navarre, ende van Vranckrijck, en soude ick geen beter, noch oock geen

[p. 409]

schoonder Devijse connen gevinden, dan te doen schilderen een Lelie-bloem (oft om eygentlijcker te segghen, een geele Lis bloem:) wt de welcke spruyten twee Kersouwen oft Maegdelieven, in't Fransch Marguerites geheeten: ende daer boven over een gouden Croone, met de voorschreven woorden, Mirandum nature opus: dat is, Wonder werck der Naturen.