Princeliicke deuiisen

[p. 395]

CLXXX. Spes altera vitae.

Een ander vaster hoop van leven nae dit sterven,
Maeckt ons min ongereet om swerelts vreucht te derven.

[p. 396]

 

Het sterven souw voorwaer een bitter scheyden zijn,

 

Dat elck soo niet bedocht: Al is dit leven pijn,

 

Hier nae sal volgen toch een ander eeuwich leven,

 

De hope van het welck alleen ons vreugt can geven.

 

Geen dinck en valt ons swaer, als ons dees hoop' verlicht;

 

Geen dinck en valt ons quaet, oft duyster in't gesicht:

 

Ons troost, dat hier op aerd' een schielick qualijck wesen,

 

Hier nae door't eeuwich goet volcomen sal genesen.

Anders.

Die in toecomen tijt het eeuwich goet wil erven,
Moet voor het eerst alhier sijn vleesch en sonden sterven.

HEt Coren, als oock het saet van ander cruyden, gesaeyt oft in d'aerde geworpen, ende aldaer verstorven zijnde, wort wederom groen, ende crijght eenen verschen oft nieuwen wasdom: Alsoo oock, de lichaemen der menschen, vervallen zijnde door de Doot, zullen wederom opgheheven worden tot glorie ende eeuwighe blijschap door de algemeyne Verrijsenis.

Eyndt vande PRINCELIICKE DEVIISEN van Claude Paradin.