Princeliicke deuiisen

[p. 304]

CXXXIV. In se contexta recurrit.

Het Iaer gaet op en af, om-en-tom, als een croon
Die heur self gevlecht vveerom loopt even schoon.

Die wel aenmercken wil den loop van't gantsche Iaer,
De cracht van Son ende Maen, en al de Sterren claer,

[p. 305]

 

Moet bot, oft heel versteent, oft heel quaet-willich wesen,

 

Is Godes macht van hem daer in niet seer gepresen.

 

Het Iaer is altijts eens, verschilt nochtans soo seer,

 

Dat nu de couw, nu hitt; nu vocht, en nu drooch weer,

 

Te saem in een gecnocht soo constelijcken loopen,

 

Dat d'Eerde door die gaef veel vruchten geeft met hoopen.

 

Het eene Iaer is wt, het ander wederkeert:

 

Den eersten dach bedroeft, den tweeden blijschap leert:

 

Soo dat dit nut verschil, en soete eendrachticheyt

 

Den mensche tot sijn eynd, met weelde en commer leydt.

DEn Coninck David seydt in sijnen 64 Psalm: Benedices coronae anni benignitatis tuae: dat is, Ghij sult den crans van het iaer uwes goedertierentheyts segenen: wanneer hij vermaent van de groote genade oft gratie, die ons de goetheyt ende voorsienicheyt Godts bewijst: de welcke ons iaerlijcx is verleenende eenen keer, revolutie oft omrollinghe der dagen ende saysoenen, ghecranst met de verscheydentheyt van alle goet, comende seer cort d'een nae d'ander, nae den heysch van't iaer. Bij de Slang verstaetmen het Iaer, nae de leering van de oude Egyptenaers.