Princeliicke deuiisen

[p. 216]

XCII. Magnum vectigal.

Het is een grooten tol, en heerlick innecomen,
Vergaren tgheen dat ons niet haest en wort benomen.

Veel renten, en groot goet, ontallick innecomen
Neemt metter tijt een eynd; noch can sijn heer niet vromen,

Als hij niet op een legt, en niet met al en spaert:

Mits datmen niet en heeft dan datmen wel bewaert.

Den Egel leert ons dit: Al heeft hij nu en morgen
Genoech, en laet niet voor den Winterdach te sorgen.

Het sorgen is een rent, de beste diemen heeft.

Die sonder sorgen is, min dan ten halven leeft.

DEn Egel, als hij sijn aes gaet soecken, en is niet alleen te vreden dat hij sijnen buyck vol eet vande vruchten die hij vinden mach; maer daer beneffens, ligt hij daer op, ende wentelt sich selven daer-in, om ende over, op dat hij met sijn scherpe borstelen oft stekelinghen soo veel als hij daer me-

[p. 217]

de vatten can, oft soo veel als daer aen blijven steken can, wech draghen mach, soowel vander eener als van d'ander soorten van vruchten. Dit ghedaen hebbende draecht hijse in sijn hol, om sich selven daer nae eenen tijt lanck met de selve te onderhouden, met sparicheyt daer van ghebruyckende. Met welcke Devijs, van dit voorseyde dier, ons blijckelick wort, dat om goets genoech, ende sijn becomste te hebben, niet alleen verheyscht wort veel landen ende incomen te besitten; maer datmen ooc moet sorgvuldich zijn om naerstelijcken te sparen. Welcke spaericheyt voorwaer soo groot ende verseker incomste oft rente is, dat de rijcke groote verdoenders ende slempers dickwijls heur groot iaerlicx incomen verdaen hebbende, ten laetsten comen om bijstand bij hen pachters, ende ander slechte lieden, die in gehuerde landen ende huysen woonende, nochtans hun vergaderde vruchten soo wel bewaert hebben ende te rade gehouden, dat heur nae hun cleyn vermeugen meer overschiet, boven alle hun montcosten ende nootdrufticheyt, dan die groote verdoenders.