Anders.
De struyck die ghij hier sier, met heur witt' asch verholen,
En is niet cout, maer niet dan heete ontvonckte colen.
Wij minnaers oock, die ghij asch-verwich bleeck aenschouwt,
Zijn binnen niet dan brandt, van buyten zijn wij couwt:
Daer tegen, Venus-volck die d'onbedachte knechten
Met heur roos-roode wang, en sterrend' oog bevechten,
Zijn buyten niet dat vier, in't herte couwt als ijs.
Des cond' ick mij van heur bet wachten, ick waer wijs.
GElijc als eenen hollen boom oft struyc, van binnen ontsteken ende brandende, seer sorgelick ende waerdt om vreesen is, door het ghevaer des viers, mits datmen ons daer voor niet en hoedt, door dien datter van buyten gheen vier met allen en blijct: Soo ooc in de steden ende sloten, zijn de inlandtsche oproeren, tsamenspanninghen ende muyterijen meer te vreesen, mits datse bedeckter zijn, ende verholentlijcker aengeleyt worden. Want teghen sulcken dingen canmen qualijck middel oft bate vinden, sonder dat het gemeyne beste daer door in groot gevaer en ongeval comt. men soude oock dese Devijs moghen verstaen van een heymelicke ende bedeckte liefde: die oock een seer vierighe sake is, ende dickwijls veel onlust ende quaet vervolg mede bringt.
Auteursrechtvrij
