Princeliicke deuiisen

[p. 87]

XXXII. Non quàm diu, sed quàm bene.

Hoe vvel, en niet hoe lang; de Deucht, en niet den tijt,
Aenmerct men in het werck daer ghij met besich zijt.

Hoe lang ghij besich zijt om iet te doen oft maken
En wort niet aengesien in't prijsen oft in't laken.
Augustus seyde, Ist goet, t'is haest genoech gedaen:
Doch weder isset quaet, best hadmen 't laten staen.

Sint Thomas van Aquin heeft in bequame tijden

Een mes gesmeedt, het welck een aenbeelt cost doorsnijden.
Goed' handeling, goet werck, tzij lang, tzij corten tijt.
Een brodder doet niet goets, hoe wel hij dickwijls slijt
Veel jaeren om sijn werck tot een goet eyndt te bringen:
Behendicheyt, oft geest, volmaect de meeste dingen.
Som doen 't verlang, beswaert, tzij wat sij ooc bestaen,
Som doen't al metter vaert, en t'is oock wel gedaen.

[p. 88]

 

Om dit te seggen recht: Het eyndt dat croont de wercken,

 

Oft lang oft cort gedaen, en hoeftmen niet te mercken.

 

Ovidius schreef haest, als eenen stroom die vloeyt:

 

Virgilius schreef veel, maer corten 't dan met moeyt:

 

Horatius bekent dat hij t'sijn lancksaem stichten:

 

Doch maeckten alle drij onsterffelicke dichten.

Het Filosoofischs Mes, dat van Sinte Thomas van Aquino gesmeedt wiert, was bevonden (nae het verhael van verscheyden schrijvers) soo wel verstaelt, ende door de hemelsche oft sterren-cracht soo verstijft (mits dat hij tselve door lanckheyt van tijden, ende door wonderbaerlicke wetenschap ende achtneming op de sterren sulcx gemaect hadde:) in voegen dat hij daer mede een gantsch ijseren aenbeelt overmidts gesneden ende gecloven geeft, soomen seydt. Hier om beteeckent de Devijs van diergelijk mes genomen, datmen niet en behoort aen te sien hoe lang datmen besich is geweest om eenich dinck te maken oft doen; maer alleenlijck toe te sien dattet wel gedaen zij. Want, gelijck den Keyser Augustus seyde, nae het schrijven van Suetonius,) Sat citò, si sat bene: dat is, haest genoech, soo't goet genoech is.