Princeliicke deuiisen
(1615)–Claude Paradin, Gabriel Simeon–
Auteursrechtvrij
[pagina 61]
| |
Poogt altijts uwen stam met deuchden te vercieren,
O Princelijck geslacht: volgt nimmermeer iet min
Dan v voorvaders deen in zeden en manieren:
En nu ghij zijt naest Godt, hebt hem oock in den sin.
Volgt dees Princesse wijs, ô Princen van der aerden,
En denckt, Het comt mij toe, dat ic nae mijnder waerden,
Nu Godt mij heeft gestelt als rechter in sijn stee,
Mijn volck met recht te doen altijt behoud' in vree.
DE seer Doorluchtige Vorstinne, Vrou Margriet van Vranckrijck, wijlen Coninginne van Navarre, droeg een Goudtsbloeme voor heur Devijs. Welcke bloem, boven alle ander, aldernaest bij de Sonne comt, aengaende heur eygentschap, soo wel in gelijckinge van de gulden stralen, diemen inde bladeren van de selue bloeme siet, als om dies wille dat sij de Sonne ghemeynlijck geselschap houdt, heur seluen altijts keerende aen welcken cant dat de Sonne gaet, van den Oosten af tot den Westen toe: insgelijx ooc opengaende oft heur bladeren toesluytende, nae dat de Som hoog is oft leeg. Ende dese soo deugtsaeme Princesse nam dese Devies voor haer eygen, tot teecken dat sij alle hare daden, gedachten, wille, ende ghenegentheden stierden ende schickten nae de groote Sonne van Gerechticheyt, dat is Godt Almachtich: mits dat sij gedurichlijcken hooge, hemelsche ende geestelicke dingen in heuren sin ende gedachten had. |
|
