De geschiedenis van Suriname

[p. 6]

De strijd van de indianen

Vóór de inval van de europese kolonisten werd Guyana alleen bewoond door Indianen. Er waren verschillende stammen: Caraiben, Arowakken, Trio's. Zij hadden een aangeboren gevoel voor rechtvaardigheid en eerlijkheid. Zij leefden in dorpen langs de rivieren. Met hun snelle koralen voeren de mannen de rivieren af om vis te vangen. Hun kennis van de sterren hielp hen de weg te vinden in het oerwoud bij de jacht. De vrouwen verzorgden de kleine akkers, waar zij o.a. cassave kweekten. Van aardewerk maakten zij potten en schalen.

In 1492 ontdekte Columbus Amerika en hij bracht uit het nieuwe land verhalen mee over een onmetelijke rijkdom, die daar te vinden zou zijn. Een sprookjesachtig goudland: El Dorado lokte zeerovers en avonturiers. In 1499 landden de Spanjaarden Alonzo de Ojeda en Juan de la Coasa aan de kust van Guyana. Er gingen geruchten, dat er in het binnenland een meer was, genaamd Parima, waarvan de oevers waren bedekt met stofgoud.

[p. 7]

Er werd geen stofgoud gevonden, maar de geruchten bleven vreemde kapers lokken. In 1594 nam Domingo de Vera Guyana plechtig in beslag voor Spanje. Aanvoerders en soldaten knielden neer voor een kruis. Domingo de Vera nam een kop vol water en dronk die uit, hij nam een tweede en stortte die op de grond. Daarna trok hij zijn zwaard en sneed het gras rondom hem af en ook enige boomtakken, zeggende: In naam van God neem ik bezit van dit land voor Zijne Majesteit Don Philips.

Toen zij aan de kust geen goud vonden, dachten de veroveraars, dat de Indianen het goud in het binnenland verborgen hielden. Met wapens en bloedhonden joegen zij hen na en vielen hun dorpen binnen. Waar zij tegenstand ontmoetten, hakten zij meedogenloos op de Indianen in, mishandelden hen, sloten hen in ketenen en probeerden hen tot slavernij te dwingen. Verbitterd stelden de Indianen zich te weer.

[p. 8]

Met kracht verdreven de Indianen de spaanse veroveraars. In de eerste tientallen jaren van de 17e eeuw wisten zij hun kust te verdedigen tegen de wrede pogingen tot kolonisatie van Fransen, Hollanders en Zeeuwen. In 1655 landde de Engelsman Lord Willoughby in Suriname. Hij deed zich voor als een koopman en werd daarom door de Indianen vriendelijk ontvangen. Maar het bedrog kwam al gauw uit. De Indianen werden opgejaagd en vermoord. Zij, die door de Engelsen gevangen werden genomen, werden geprest tot slavernij. Sterke forten moesten de Engelsen bouwen tegen de heftige weerstand van de Indianen. En ook moesten zij slaven halen uit Afrika, omdat de Indianen zich tot het uiterste verzetten tegen de slavernij De Indiaanse en negerslaven werden gedwongen suiker en tabaksplantages voor de Engelsen aan te leggen. Vele slaven stierven door de onmenselijk zware arbeid en mishandeling. De vrije Indianen, die zich terugtrokken in het binnenland, werden door de blanken bedreigd met invallen, onbekende ziektes waartegen zij geen weerstand hadden en de sterke drank, die de blanken invoerden.

[p. 9]

In 1667 veroverde de Zeeuw Abraham Crijnssen Suriname op de Engelsen. In ruil hiervoor kreeg Engeland het latere New York. Voor de Indianen bracht de ruil nog grotere onderdrukking. Heldhaftig was de strijd, die zij tegen de nieuwe overheersers voerden. Zij gingen over tot grootscheepse organisatie van het verzet. Boodschappers werden naar de dorpen gestuurd. Van heinde en verre kwamen de strijdbare mannen. Zo werden 9000 krijgers verzameld en onder leiding van de dappere Kaykoesie vielen zij in 1678 het plantagegebied van 4 zijden aan. De planters moesten bescherming zoeken op Ford Zeelandia. In allerijl werd aan Nederland om hulptroepen gevraagd, maar ondanks deze versterking bleven de aanvallen van de Indianen voortduren. Om de geroofde gebieden daartegen te beschermen, moesten de kolonialisten een vriendschapsverdrag sluiten met de Indianen en beloven hen verder met rust te laten. Dapper hebben de Indianen gevochten voor hun vrijheid, maar de prijs was hoog. Uitgedund door de moordpartijen van de veroveraars trokken zij zich terug in het binnenland, beroofd van ontplooiingskansen.