B. Traditionele indeling
Die onderscheidt verplicht en toevallig wkd.
1. De verplichte kennen alleen de onbeklemtoonde vormen:
Jan vergist zich
Jan vergist zichzelf (uitg.)
2. Ze kennen ook uitsluitend een verbinding met een wkd vn:
Jan vergist zich
Jan vergist z'n zusje (uitg.)
3. Zich enz. is onweglaatbaar:
Jan vergist (uitg.)
De verbinding van zich enz. met het ww is hier dus hel sterk, in tegenstelling met die bij de toevallig wkd ww's en vn's.
De traditionele indeling is beginsel dus juist, maar laat het minimaal drieledige buiten beschouwing.
Een ander bezwaar is semantisch:
‘Als verplicht wederkerend [kunnen] werkwoorden beschouwd worden die met zich enz. een duidelijk andere betekenis hebben dan zonder wederkerend voornaamwoord (Haeseryn e.a. 1997: 56). Vergelijk bijv.:
zich aanstellen ‘komedie spelen’ - aanstellen ‘benoemen'’ (Haeseryn e.a. 1997: 56)