Het land der willekeurigen (onder pseudoniem J.A. Schasz)

[p. 85]

Een en twintigste hoofdstuk.
Een volksöploop.

De Barbier, zo als ik zeide, liep de straat op, al schreeuwende: De Jothamist! de Jothamist!

Dit geschreeuw, 't welk het gansche Dorp overklonk, werd in den beginne aangemerkt als het geroep van den een of anderen Straatnegociant, die met het een of ander te koop liep.

Het woord Jothamist echter werd een onderwerp van onderzoek.

De eene dagt, dat het een nieuw soort van zeevisch was. De Zeeluiden, zei hij, komen hier wel meer met onbekende zeemonsters te kijk.

Een ander verbeelde zig, dat het een soort van aap, baviaan, ourangoutang, of iets van die natuur moest zijn, om dat het tegen kermis liep.

Den derde hield staande, dat het geschreeuw van Jothamist! een bedurven uitspraak was van het woord zoutevisch, zo als de dingen gemeenlijk verkeerde of verdraaide naamen ontvangen, van die geenen welken ze langs straat

[p. 86]

uitroepen, vooräl vindt dit plaats wanneer men ze uitschreeuwt, of als men anders kwalijk ter taal, schor, of dat het woord moeilijk uit te spreeken is.

En dus dagt elk er op zijne wijze over.

De meesten echter, waarönder vooräl het gemeen, de vrouwen en kinderen, werden door nieuwsgierigheid buiten 's huis gedreeven: te meer daar dit geschreeuw veelmeer geleek naar dat van iemand, die in het grootste gevaar is, dan wel naar dat van een Koopman.

Zo dra echter zag men niet, dat het de Barbier was, die dit vervaarlijk geschrei aanhief, of men ontstelde; elk wist dat de man uit scheeren ging, en dat het dus in 't geheel zijn zaak niet was, om met het een of ander langs de straat te koop te loopen.

Wat mag dit zijn? - vroegen over de vijf honderd Menschen aan elkander.

Wie weet, zei er een, of hij gisteren niet gebeeten is!

En, voegde er een ander bij, of hij niet dol is geworden!

Dan moeten wij hem verzuipen!

een ander .

Versmooren tusschen bedden is beter!

een ander .

Voor den kop schieten is veiliger.

[p. 87]

een ander .

Dat is het ook. Hij mogt ons anders ook een bijten.

een ander .

En als wij dan weer anderen beeten, dan wierden wij eindlijk, altemaal dol.

een ander .

Voor de kop schieten dan maar.

In een oogenblik sprong er een liefhebber van de Jagt voor den dag, met een geladen snaphaan in de hand.

Als er wat te schieten valt, riep hij, dan ben ik uw Man! Dit zeggende lag hij op den Barbier aan.

Halt! in Gods naam, halt! riep de Schoolmeester. - Halt! begaat tog geen manslag! - Hoort eerst!

De gansche menigte luisterde; want - de Schoolmeester sprak.

Wij hebben niet voor den man, (zei de Schoolmeester,) maar voor geheel iets anders te vreezen. - De Barbier roept zeer duidlijk Jothamist, dat is een latijnsch woord, en betekent niet anders, dan dat er een vreemd verscheurend Dier hier omtrent is.

Kon hij dat dan niet in 't Hollandsch roepen? - vroeg er een uit den hoop.

[p. 88]

Gij weet, antwoorde de Kinderkoning, dat de Barbiers geleerde luiden zijn, die gewoon zijn de dingen in 't latijn te noemen.

Ook is de Man doodlijk ontsteld, voegde er de Koster bij, en als de geleerde luiden van de wijs zijn, dan spreeken zij doorgaands een vreemde taal.

En nu was het een uitgemaakte zaak, dat er een vreemd, verscheurend dier, 't zij dan een tijger, leeuw, beer, crocodil, ratelslang of zo iets, op het Dorp was gekomen, en dat dit geschreeuw van: De Jothamist! de Jothamist! een waarschouwing was.

Fluks greep elk een kneppel, een hooivork, een snaphaan, een dekspar en alles wat grijpbaar en verweerbaar was.

Vermits het een algemeene zaak was, en niemand zig onttrekken mogt, om het leeven der Dorplingen te beveiligen, volgde elk het voorbeeld van den Barbier; teeg op de loop, en riep, uit alle magt; de Jothamist! de Jothamist!

Ik laat het aan de verbeelding mijner Leezers over, om zulk eene gebeurtenis zig voor den geest te stellen. Meer dan twee duizend Menschen elk om 't hardst loopende en schreeuwende: de Jothamist! de Jothamist! zonder regt te weeten wat dit woord eigenlijk beteekende!