De psalmen Davids

Psalm CXII. Gelucksaligheyt dier genen, die Godt vreesen, ende barmhertigheyt aen haer Naesten bewijsen.

Hallelujah.

WEl saligh zijn sy en gerust
Die den Heer van ganscher herten vreesen,
Die in sijn Wetten hebben lust,
Machtigh sal haer zaet op aerde wesen,

[p. 328]

De zegen Godts verlaet,
Der Vromen huys noch zaet.

2.   In hare wooning sal een schat
Van veel goets en rijckdom overvloeyen,
Haer vee sal werden vet en glat,
Haer gerechtigheyt sal eeuwigh groeyen,
Al is het duyster, 't licht
Blijft steeds voor haer gesicht.

3.   Godt is barmhertigh, hy is goet,
Hy is oock rechtvaerdigh: wel den geenen
Die aen den Armen bystant doet,
Die niet schroomt sijn weldaen uyt te leenen,
Wat dat hy doet of seght,
Hy oordeelt altoos recht.

4.   Hy sal niet wanck'len noch vergaen,
Hy en heeft geen ondergang te wachten,
Sijn naem sal eeuwigh blijven staen
Diep gedruckt in yeder eens gedachten,
Hy sal noyt zijn beducht
Voor eenigh quaet gerucht.

5.   Sijn hert staet op den Heer soo vast,
Als een rotz, in 't midden van de baren,
Die op geen storm noch onweer past,
Geen verschricking sal sijn hert vervaren,
Tot hy sijn vyant siet
Verslagen en tot niet.

6.   Die noyt sijn handen toe en sluyt,
Die de Armen rijckelijck komt spijsen,
Hy deelt sijn gaven mild'lijck uyt,

[p. 329]

 

Dies sal oock sijn eer en goetheyt rijsen

 

Tot aen des Hemels-boogh,

 

Sijn hoorn verheft sich hoogh.

 

 

 

7.   De Goddeloosen sullen 't sien,

 

En van boosheyt op haer tanden knerssen,

 

Als dit den Vromen sal geschien,

 

't Sal haer tranen uyt de oogen perssen,

 

Sy smelten van verdriet,

 

Haer wensch verloopt tot niet.