|
| |
| |
| |
Op de victorie-vreugd, Geviert den 6 July 1667.
Over den glorieusen en wel-gelukten aenval op de Engelsche oorlogh-schepen, In hare eygene havens, Onder het beleyt van den Heere Cornelis de With, Ruwaert, Bailleu en Opper-Dijckgraef van den lande van Putten, regeerende Borgermeester der stadt Dordrecht, Gedeputeerde ende Gevolmachtigde van de Ho. Mo. Heeren Staten Generael der Vereenigde Nederlanden, in der selver Vloot. Ende den Ed. Heere Michiel de Ruyter, Ridder, Luytenant Admirael van Hollandt en West-Vrieslandt &c.
HOe vrolijck klonck 't geluyt wel eer van Iudaes sangh,
Doe Godt verstonden had die groote water-draken:
Die selfs in 's hemels spijt halstarrig 't hoofd op staken,
En lieten Iacob niet vertrecken, dan door dwang.
Doe Miriam sich oock verstond op trommel-slagen,
| |
| |
Gevolgt by reyen van het vrouwelijck geslacht:
Doe man, en vrouw, en kint, aen Godt danckoffer bracht.
Als 't na die bange nacht, soo helder op quam daegen.
't Is even of dien dag op 't nieuws herbooren wort;
(De plagen zijn noch uyt de werelt niet gebannen:)
Al smoorde Pharao, noch blijvender Tyrannen;
Maer oock-soo is Godts arm in 't minste niet verkort.
Wat heeft ons' Landt-zaet niet gesuckelt en gebeden,
En wijl hy binnens landts geleden heeft van all's:
Soo valt hem Amaleck van buyten op den hals,
Die eerst sijn eygen volck den neck hadd' ingetreden.
Maer Godt ontfarmde sich, die 't swaerdt trock uyt de scheê,
Dien 't licht viel voor sijn volck een Iosua te verwecken:
Die vol van moet gaet na des vyants Havens trecken,
Wijl daer niet wichtigs uyt te wercken viel op Zee.
Die 't Burgermeesterschap verliet, en 't sachte kussen,
En geerne nam het Swaerdt voor 't Wet-boeck in de handt;
Die Eng'lands grootsten troost deê springen door den brandt,
Op hoop, van door dien brandt, het Oorlogs-vuyr te blussen.
De Nesby, opgebouwt doe d'eerste Carel leê;
Maer naderhant herdoopt: om 't hatelijk herdenken,
Wiens groot' en sterckt' alleen een heele Vloot souw krencken,
Werdt in triumph gebracht op Hollands goede ree.
| |
| |
Den Eyck, die wonderlijck den Koningh hadd' behouwen;
Maer nu ontbloot van hulp en 's Konincx rechterhandt,
Wert in een oogenblick gestelt in lichten brant,
Daer 't de Casteelen, en het vaste Lant aenschouwen.
Tot tweemael heeft de Teems het ongeval beschreyt,
Met heete tranen van het een, en 't ander Londen,
Het houte wierd door 't vuyr op 't water selfs verslonden,
En 't steene door de vlam op't lant in d'asch geleyt.
Het derde gaet niet vry, maer volgt deselve gangen:
De Solfer tast het aen in 't ingewand soo fel,
Dat het gelijk verdween, en heeft daer door so wel
Het selve eynde, als den selven naem ontfangen.
't Is waer, in 't eerst stont elk of min of meer verbaest,
En 't scheen onmoog'lijk die back-beesten aen te randen;
Daer Braekel trok haer eerst de kiesen en baktanden,
Hoewel wat pijn'lijk, wijl het toeging metter haest.
Wat sloeg Rochester voor geluyt? wat moet had Chattam?
Doe in haer oog en schoot, 's lands Spaerpot wierd geleegt,
Des Oorlogs Minnemoêr, en 't Magazijn geveegt,
En doe Matroos heels huyts, en sonder bloedt haer Schat nam.
Maer ghy, ô Holland! juygh, en schept een nieuwe moedt,
De Nesby komt voor af, om seeckerheyt te geven,
In wat voor vrees dat al sijn Broeders moeten leven,
Wijl haer de Wit vervolgt, dat op den selfden voet.
| |
| |
Wat adem schept singh meê, of vindt men noch al keelen
Die swijgen, en haer deel versaken aen de vreugt:
En bijt men noch soo bits, en vinnig op de deugt;
ô! al te vruchtb're nijdt om kinderen te teelen.
En perstmen noch het sweet door dwang den burger af?
Rijdt noch de overheyt op d'halsen der Gemeente?
Wert noch al Weduw en Wees ghevilt tot op 't gebeente?
En sit den Staet aen 't roer den onderdaen tot straf?
Maer! die sich selfs soo bot uyt domme drift spreeckt tegen,
Veracht Godts goetheyt, en is tegens 't vaderlant
Soo veel, en meerder als den Engelsman gekant,
En wil de saeck niet als naer eygen baetsucht wegen.
Wat proef gaet sekerder: als datmen lijf en goedt,
En eer, so menighmael gaet voor de vryheyt wagen?
Hoe is 't dan mogelijck, dat sulcke konnen dragen,
Soo blijckelijcken deugt, in een geveynst gemoed?
Daer een der broederen met wijsheyt 't roer bewaert:
Daer d'andere 't voorst van 't Schip verdedigt met den degen:
Daer gaet het wel; en die hïer morrende spreeckt tegen,
Stap uyt het Schip; want hy en is de vracht niet waert.
|
|
Auteursrechtvrij