Proef-stukken van heilige sinne-beelden. Deel 1

X. Afdeeling.
Toe-eigening van de woorden: Syn vrugt is myn gehemelte soet.

⁺Zie daar het voorregt der gener die deel aan Iesus hebben, en toevlugt genomen hebben onder de schaduwe syner vleugelen! enz.

⁺Hebt gy, geloovige zielen, het gene wy dien aangaande ter nedergesteld hebben, niet moeten toestemmen, en hebtge niet ondervonden hoe soet de vrugt Christi voor het gehemelte uwer ziel is? Hoe soet is u syn woord; het zy gy de gemeene waarheden, of beloften, of de geboden, daar in begrepen, aanmerkt, en tot een stof van uwe overdenking stelt. Hoe aangenaam, u menigmaal het exempel en het levensbedryf van Christus voor te stellen; hoe verkwikkelyk is het, als gy de gaven en genadewerkingen synes Geestes moogt in u ondervinden, en u daar door versegeld word uw deelgenootschap aan alle de weldaden en goederen des Nieuwen Testaments! Hebtge dese soetigheid van Iesu vrugt niet meermaals genoten onder de bediening van het Euangelium of der heilige Bondsegelen? of in uwe bysondere oefeningen in uwe binnen-kamer? ja dikwils als gy sulx niet verwagtede nog te gemoet saagt?

+ Geluk der geloovige.

+ Die dit meermaals hebben ondervonden.

[p. 149]

En wat is u dat tot een stoffe van blydschap en een oorsaak van verkwikking?⁺ Dit is een paradys van geestelyke wellust, daar gy genoten hebt de vrugt van den boom des levens. Al wat een gierige in syn geld en goed, en in syn kisten met schatten opgevuld; al wat een eersugtige in syn staat en luister; al wat een wellustige vind in de aangenaamste spysen en dranken, dat vind gy in Iesus. Ia dat alles is'er niet eens by te vergelyken.

Wat dunkt u, weereldling, hoe staat u soo een Christendom aan,⁺ daar men onder Iesu schaduwe niet alleen bescherming vind, maar soo veel soetigheid, waar van een dropje al het bitter van de weereld kan versoeten, en waar tegen al het soete niet is op te wegen?

Word gy nu niet overtuigd dat het een valsche beschuldiging is, als⁺ men het Christendom voor een droevig leven uitmaakt? 't Is waar men moet wel alvorens veel bitterheid smaken: maar wat krygt men sonder arbeid? Dulcia non meruit qui non gustavit amara. En de genade is naderhand te soeter.

Ook ontmoeten een die reeds bekeerd is, dikwils wel vele bitterheden. Maar a. die syn selfs met soet doormengt. b. Sy worden versoet door de genadenryke tusschenstralingen of vertroostingen, daar op volgende. c. Sy sullen ten minsten eindigen in versadinge der vreugde en lieflykheden aan Gods regterhand eeuwig en altoos.

Siet gy dan ook niet, hoe ongelukkig gy zyt, die hier nog geen deel⁺ aan hebt? en dat zyt ge,

I. Gy godloose. Die geen soetigheid kend en najaagt, als die bestaat⁺ in het bedryven der sonde. Die de ongeregtigheid indrinkt als water en de sonde als een lekkere bete onder uwe tonge houwd. Die het kwade goed, en het goede kwaad heet; die het bitter tot soet steld, ende het soet tot bitterheid. Jes. V. 20. Hoor eens, wat sulke bedreigt is. Job XX. 12 - 14. Indien het kwaad in syn mond soet is, hy dat verbergt onder syn tonge, hy dat spaart, ende het selve niet en verlaat, maar dat in 't midden van syn gehemelte inhouwd; syne spyse sal in syn ingewand veranderd worden: galle der adderen salse in 't binnenste van hem zyn.

II. Gy die geen agting hebt voor de soetigheid, die een ongeloovige geniet⁺ uit Christus woord, Geest en weldaden. Gy kent het niet. Gy walgt'er van; het is als ligt brood in uwe oogen.

III. Gy weereldsgesinde, die geen pleysier hebt als in uwe divertissementen⁺ en ydele vreugden.

IV. Gy wellustige, die geen soetigheid hebt, dan in eten en drinken,⁺ in maaltyden, brasseryen, dronkenschappen.

V. Ia ook gy, die maar letterkennis hebt van Gods woord,⁺ van het Euangelium, van Christi weldaden, van syn Geest en desselfs werkingen. Dat sal u wel eenige soetigheid geven als Matth. XIII. 20. Hebr. VI. 4, 5. En het is u een lied der minnen. Maar door ervarentheid verstaat gy het niet. Want Psal. XXV. 14. dit is een verborgen

+ Dat haar tot groote verkwikking is.

+ Overtuiging van de weereld.

+ Dat het Christendom geen droeftroostig leven is.

+ Ongeluk der gener die hier van vervreemd zyn.

+ I.

+ II.

+ III.

+ IV.

+ V.

[p. 150]

Manna en een witten keursteen met een nieuwen name daar op geschreven, die niemand kent, als die hem ontfangt. Want een natuurlyk mensch verstaat dit al soo weinig, als iemand de smaak weet van een vrugt die hy noit geproeft heeft.

⁺O mogt gy dan eens watertanden om de soetigheid der vrugt Christi te smaken! Te dien einde.

a.	Walgt eerst I. van de sonde. II. van de weereldse geneugten.
b.	Begeef u door den geloove onder Christi geregtigheid en schaduwe.
c.	Neem syne heerschappy over u aan.
d.	Wend alle neerstigheid aan, om na dese vrugt te reiken en te klimmen, dat is, Ondersoek syn woord, Overdenk syne weldaden. Bid God om die aan u te laten ondervinden.

⁺En wat u, o geloovige, belangt: wy hebben uw geluk vertoond, enz. Maar my dunk ik hoor eenige klagen:

I.	Datse noit of seer selden worden verweerdigt om die soetigheid van Christi vrugt te smaken; ofte
II.	Datse die voorhenen wel gesmaakt hebbende, het selve nu soo niet ondervinden. Wy antwoorden kortelyk.

Tot de eerste Ondersoek a. waar het u van daan komt. b. Wat uwe pligt is. Namentlyk

Tot de tweede insgelyks: a. Waar het u van daan komt. b. Wat uwe pligt is.

I.	Steeds gebruik van Iesu schaduwe te maken.
II.	U geen vlyt te laten verdrieten.
III.	Veel in eensaamheid en afsondering te syn en
IV.	Onder de middelen te blyven.

Doch hebt gy dese vrugt gemaakt. I. Dank God. II. Roem dese soetigheid, maak andere daar watertandig naar. III. Laat uwe vrugt ook voor anderen soet zyn. IV. Verlang na de volle genieting.

+ Opwekking.

+ Tot de geloovige.